Brontekst bekijken van Column dec 2009 - Kerstgedachte in modelspoor land

== Column dec 2009 - Kerstgedachte in modelspoor land ==
Beste Forumleden,

Enige tijd geleden is mij gevraagd of ik een column voor het forum wil schrijven, en dan niet zomaar een column, maar eentje die past in deze tijd van het jaar en die ook nog iets met Kerst en modelspoor te maken heeft! Nou vraag ik je, is dit niet een bijna onmogelijke “opdracht”? Maar na hier enige dagen (en nachten) over gedacht te hebben, begon zich toch langzaam een verhaal in mijn hoofd te vormen, bijna helemaal op waarheid gebaseerd en dan ook nog met een boodschap!

== Kerstgedachte in modelspoor land ==
[[Bestand:HetUtrechtsArchief-251.jpg|thumb|350px|right|<center>'''Gezicht op het N.S.-station Geldermalsen te Geldermalsen, vanaf de voetbrug.''' </center>]]
Enige tijd geleden, om precies te zijn 56 jaar, mocht ik als kereltje van bijna 4 jaar oud, een paar dagen in de Kerstvakantie naar mijn Opa en Oma in Geldermalsen logeren. Op zich helemaal niets bijzonders maar in 1952 was dat best bijzonder, vrijwel niemand had een auto (zelfs geen TV of telefoon) maar wel was er de trein, in die tijd een uiterst betrouwbaar en nauwgezet vervoermiddel om, zoals in dit geval, een reis te maken naar je Opa en Oma.

Door mijn moeder werd ik net voor de Kerst met de trein, ik dacht een groene Hondekop (kleur snor herinner ik mij niet meer) naar het station in Geldermalsen gebracht. Ik herinner mij nog dat bij het binnenrijden van station Geldermalsen mijn moeder zei, kijk dat grote witte huis aan het spoor, daar wonen Opa en Oma. Bij het uitstappen op het perron hoorde ik een vreselijk geluid, een heel groot en zwart gevaarte kwam rokend, stampend, krijsend en fluitend vlak naast mij tot stilstand, alwaar hij sissend en stomend stond te wachten om verder te mogen. Volgens mijn moeder kwam dit “monster” uit Duitsland om goederen naar Nederland te brengen.

Terwijl mijn moeder en ik, haar hand héél stevig vasthoudend, naar de uitgang liepen, zagen wij Opa en Oma al staan wachten op de brug die over de sporen naar de andere kant ging, ook dat was weer erg spannend omdat er op dat moment een diesel met oneindig veel wagons met donderend geweld passeerde, die allemaal onder ons door gingen en heel goed te zien waren door de ijzeren roosters waar wij overheen liepen.
Toen wij over de brug waren, stonden mijn Oom en Tante van de Burg, voor hotel-restaurant-café de Witte Burg al naar ons te zwaaien (later bleek dit gedeeltelijk ook bij het station te horen, zelfs met NS fietsenstalling) en liepen wij langs het grote NS hek naar het witte huis van Opa en Oma.

Daar aangekomen bleek dit huis bijna tegen het spoor te staan, alleen nog gescheiden door het grote ijzeren hek met wafel patroon (kon je goed in klimmen) en de rails op minder dan 10 meter afstand. Het grote witte huis van Opa en Oma, bleek het oude station van Geldermalsen te zijn wat bij de bouw van het nieuwe station als woonhuis aan mijn grootouders werd verkocht.

Gedurende de (Kerst) dagen die ik daar logerend heb doorgebracht, zijn er vele treinen gepasseerd, vanuit Nederland eerst over de spoorbrug over de Linge (op 300 meter afstand) of vanuit Duitsland, meestal eerst met een stop op station of voor de brug. Natuurlijk ging dat met het nodige lawaai gepaard en ook de enorme rookpluimen waren indrukwekkend om te zien, ook de geur die je rook vergeet je nooit meer. Omdat er ook ’s nachts nog vele treinen passeerden, kon ik de eerste nacht bijna niet slapen, van alle indrukken maar ook door het passeren van de treinen, lag ik gewoon te trillen in mijn bed.

De volgende dag, het was nu 1e Kerstdag, was het rustig op het spoor, uren heb ik bij het hek staan wachten om iedere trein die voorbij kwam te bekijken, ’s nachts sliep ik als een blok ondanks het donderende lawaai van de passerende treinen. Zeker weten dat mijn passie voor treinen hiermee geboren is, nadat ik na de Kerst weer met de trein naar huis kwam, stond er op 31 december 1952 (mijn verjaardag) een prachtig cadeau voor mij klaar. Mijn allereerste eigen Märklin startset, weliswaar een opwindbare maar toch mijn eerste stoomloc en daarbij (wat later bleek) een groene Krokodil.

Vanaf dat moment, ging ik ieder jaar in de Kerstvakantie naar mijn Opa en Oma, heerlijk treinen kijken en toen ik iets ouder werd, zelfstandig naar het station of op de spoorbrug over de Linge, om treinen te zien en de geur op te snuiven.

Nu jaren later, besef ik heel erg goed, dat de eerste Kerstvakantie, en daarna nog vele andere, de basis hebben gelegd voor mijn latere passie voor het modelspoor.
 
'''AlbertJan van Drie'''

[[Categorie:Columns]]