Bouwserie S160 USATC

Bouwserie S160
Spoorwegmij's	USATC (United States Army Transportation Corps); na WW2 diverse andere maatschappijen.
Fabrikanten	-American Locomotive Company (ALCO), Schenetady, New York - Baldwin Locomotive Works (BLW), Philadelphia, Pennsylvania - Lima Locomotive Works, Lima, Ohio
Aantal gebouwd	Ongeveer 2120
Bouwjaren	1942 - 1946
Asvorm	1'D
Wiel-diameters:	Drijfwielen:∅1450 mm.
Lengte loc.incl tender	18590 mm
Keteldruk	15,5 kg/cm2
Verdampingsoppervlak	98 m2
Dienstgewicht	73 ton
Vermogen:	880 kW/1200 pk
Max.snelheid V/A	75 km/h
Uitdienst	+/- 1959 in Europa, in China als bouwserie KD6 begin jaren 1990

Stoomlocomotief Bouwserie S160

Ontwikkeling en Bedrijf

Ten tijde van de tweede wereldoorlog toen de vraag naar transportmiddelen over het spoor steeds groter werd, waren niet alleen de duitsers (BR 52) en de Engelsen (de latere serie NS 4300, NS 5000 en NS 8800) die de z.g. "oorlogslocomotieven" bouwden. Ook aan de andere kant van de Atlantische oceaan in de Verenigde Staten was met begonnen met het bouwen van dergelijke locomotieven. De Amerikanen bouwden twee modellen:

De eerste was een C-tenderlocomotief voor de rangeerdienst (een locomotief uit deze serie is heden ten dagen nog te zien bij de stoomstichting Goes-Borsele).

De tweede was een zware 1'D machine waar er uiteindelijk ongeveer 2120 eenheden van gebouwd werden. De locs werden vanaf 1942 verscheept naar South Wales in Engeland om daar te wachten op hun verscheping naar het vasteland van Europa na D-day op 6 juni 1944. Vanaf de tijd dat de machines in Engeland aangekomen waren deden zij ook al direct dienst op het spoor aldaar. Omdat in Engeland de ruimte om het spoor beperkt is, wat het een vereiste dat de locs zo compact mogelijk gebouwd werden, daardoor was het machinistenhuis vrij klein en stond de luchtpomp op een nogal ongebruikelijke plaats voor de rookkamer. Dit kon op deze manier omdat de rookkamer deur heel klein was. De locs waren voorzien van een exhaust die de rookkast automatisch ontdeed van sintels (self cleaning device), zodat de rookast maar eens in de tien dagen behoefde te worden geleegd.

Na de geallieerde invasie van 1944 kwamen ook een gedeelte van de locomotieven in zuid-Limburg terecht en deden dienst tot in 1945 waarna de Engelsen die sector overnamen en hun eigen locs gebruikten. De Amerikanen vertrokken en namen alle S160's mee. Dat Amerikanen hun machines meenamen, vonden vele personeelsleden die dienst deden op deze locs niet zo erg, want de locs waren verre van perfect. Afgezien van het feit dat ze te kampen hadden met lekkages hier en daar, was de ketel zowel aan de voor-als achterzijde vast aan het frame verbonden. Dit leidde vaak tot gebroken verbindingsbouten, die door deze ophanging extra zwaar werden belast. Ook waren de hemelankers van de vuurkist aan de zijde van de binnenvuurkist te zwak. Zo kon het gebeuren dat de ketel explodeerde. Alleen al in Engeland waren er in 1943 en 1944 al drie S160 ketels ontploft.

Meerdere Grootspoor Afbeeldingen

• USATC 2526 S160 Heerlen 1944 zpsjl70cl7r.jpg

  USATC Nr 2526 voor de lokloods in Heerlen,februari 1944.

• Klim bij Eijgelshoven 28-07-1945 zpswg0ewgu6.jpg

  Twee Locs van het type USATC S160 op de klim bij Eijgelshoven op 28 Juli 1945.

• 

  USATC Nr 2253 wachtend in Engeland op betere tijden.

• S160 Ready for shipment april 1944.jpg

  S160 locs staan klaar voor verscheping naar het vasteland in Europa in april 1944. (Penrhos Junction,South Wales,Engeland)

Modellen

Bronnen, Referenties en/of Voetnoten

---