Bouwserie EMD GP40: verschil tussen versies

Versie van 25 apr 2012 22:56

Class EMD GP40

Spoorwegmij's	(zie ondedrstaande tabel)
Opschriften	(zie ondedrstaande tabel)
Bedrijfsnummers	(zie ondedrstaande tabel)
Fabrikant	General Motors Electro-Motive Division.
Aantal gebouwd	1221.
Bouwjaren	1965 – 1971.
Bouwwijze	B-B (Bo′Bo′).
Lengte over de buffers	18000mm.
Dienstgewicht	122,5 ton.
Vermogen:	2200 kW/3000 pk.
Bouwwijze motor	2-takt V16.
Max.snelheid	105 km/h .
Overdracht vermogen	Elektrisch .
Brandstof-tankinhoud	13627 ltr.
Remmen	Lucht remmen (Dynamisch remmen).
Uit dienst

Diesellocomotief Class EMD GP40

Ontwikkeling en Bedrijf

De EMD GP40 is een 4-assige dieselelektrische locomotief welke gebouw is door General Motors Electro-Motive Division in Amerika tussen november 1965 en december 1971. Het vermogen van 3000 PK (2,2 MW) wordt geleverd door een EMD 645E3 16 cilinder motor. Van deze loc werden 1187 stuks gebouwd voor de Amerikaanse spoorwegen, 16 stuks voor de Canadese spoorwegen en 18 voor de Mexicaanse spoorwegen. Tevens zijn er diverse passagier trein versies gebouwd. In 1972 werd de bouw van de GP40 gestopt en werd hij vervangen door de GP40-2 die een verbeterd elektrisch systeem had en een paar kleine uitwendige veranderingen. De EMD GP40 kende 6 varianten maar het originele ontwerp en de “Dash 2”waren het populairst. De spoorwegmaatschappijen begonnen in de jaren zestig in te zien hoe belangrijk het gebruik en de efficiëntie van 6 assige diesel locomotieven (C-C) was omdat ze steeds en steeds meer van deze begonnen aan te schaffen en helemaal in de jaren zeventig. Helaas voor EMD was de productie van de GP40-2 gestaag aan het minderen. De productie van de GP40 en de verbeterde GP40-2 duurde zo’n 20 jaar, het begon in 1965 en de laatste werden gebouwd in 1987 (de GP40 werd voor het laatst gebouwd in 1971). De GP40 verschilden niet zoveel van de GP38 en GP38-2 echter er werd gebruik gemaakt van nieuwe technologieën zoals een extra radiator fan, Turbocharger en een extra vermogen van 1000Pk. Ook werd er bij de GP40 het dynamisch remmen (een systeem die de tractiemotoren als generatoren laat werken dat resulteert in een elektromotorische kracht die de trein doet vertragen) ingevoerd en een luchtdichte neus waardoor stof, vuil en andere deeltjes niet naar binnen konden dringen. Het “Dash 2” onderscheid zich van het originele ontwerp door verder upgrades. Deze upgrades bestonden uit een nieuwer type blower inlaat van de tractiemotor, een Modulair elektronisch cabinet systeem en geschroefde toegang deuren van de accu kast. Buiten de GP40 en de populaire “Dash2” waren er nog een aantal varianten zoals de GP40X (de X staat voor experimenteel) die een ander type motor heeft gekregen met meer vermogen namelijk 3500 PK. Dit model werd gebouwd in 1977 en 1978 en werd er werden 23 stuks verkocht aan 4 Spoorwegmaatschappijen zoals de Santa Fe (10 stuks), Southern Pacific (4stuks), Southern(3stuks) en de Union Pacific(6 stuks). Bovendien hadden de locs van Santa Fe en Southern ook nog andere draaistellen namelijk Blomberg M terwijl de anderen HT-B draaistellen hadden.

Spoorweg maatschappijen EMD GP30
Maatschappij	Bedrijfsnummers	Opschriften	Aantal locs
Atlanta & West Point	726-732	A&WP	7
Atlantic Coast Line Railroad	915-929	ACL	15
Baltimore and Ohio Railroad	3684-3779, 4000-4064	B&O	161
Chihuahua Pacific	1000-1007	ChP	8
Chicago, Burlington and Quincy Railroad	170-189, 620-639	CBQ	40
Canadian National Railway Company	4002-4017	CN	16
DeQueen & Eastern	D-7	D&E	1
Denver and Rio Grande Western Railroad	3064-3093	D&RGW	43
Detroit, Toledo and Ironton Railroad	400-405	DT&I	6
Florida East Coast Railway	401-410	FEC	10
Georgia Railroad	751-754	GRR	4
Illinois Central Railroad	3000-3074	IC	75
Louisville and Nashville Railroad	3001-3029	L&N	30
Milwaukee Road	153-199, 2047-2071	MILW	72
Missouri–Kansas–Texas Railroad	170-230	MKT	61
Norfolk and Western Railway	1329-1388	N&W	60
Ferrocarriles Nacionales de México	8400-8409	NdeM	10
New York Central Railroad	3000-3104	NYC	105
Penn Central Transportation Company	3105-3274	PC	170
Norfolk and Western Railway	522-565	NW	44
Richmond, Fredericksburg, and Potomac Railroad	121-127	RF&P	7
Rock Island Line	340-396, 4700-4719	RI	77
Seaboard Air Line Railroad	600-650	SAL	51
Seaboard Coast Line Railroad	1566-1635	SCL	70
Soo Line Railroad	732-735	SOO	4
Texas, Oklahoma & Easern	D-12 – D-14	TO&E	3
Toledo, Peoria and Western Railway	1000	TP&W	1
Western Railway of Alabama	701-707	WofA	7
Western Maryland Railway	3795-3799	WM	5
Western Pacific Railroad	700-735, 800-874	WP	44

Bijzonderheden/Opmerkingen

Een andere variant was de GP40P die gebouwd was ten behoeve van het passagiers diensten en alle 13 werden gekocht in 1968 door de New Jersey Department of Transport voor gebruik bij de Central Railroad of Jersey samen met de forensen lijn. Dit model was ongeveer 92 cm langer als de standaard GP40. De vergrote lengte had te maken doordat er een warmtewisselaar was ingebouwd. Er zijn nog meer passagiers modellen gebouwd namelijk GP40-2H, GP40PH-2/A/B, GP40FH-2, GP40WH-2, GP40-2W, GP40MC en GP39H-2.

Literatuur

Pinkepank, Jerry A. (1973). The Second Diesel Spotter’s Guide. Milwaukee, WI: Kalmbach Publishing Company.[ISBN 0-89024-026-4]

Externe Verwijzingen

Modellen

Alle Modellen in deze bouwreeks

Grootspoor Afbeeldingen

Foto Galerij
Canadian Pacific Railway CP4616 op07 Juni 2010 in Saint Paul, Minnesota, USA.
Rock & Rail RRRR 401 in Portland, Colorado, USA op 27 December 2008.
Buffalo & Pittsburgh BPRR 3103 rijd met een snelheid van 106 Km/u door Retsof Yard (route 36) richting het zuiden naar de Amercan Rock Salt mijn.
Chessie System 4236 nadert Cumberland bij Viaduct junction in augustus 1976. Let op de machinist van de derde loc, waarschijnlijk is hier de baanvak regel nog van toepassing.
D-14 van de Texas Oklahoma &Eastern op de DO&E yard bij Weyerhaeuser plant in Valiant, Oklahoma, USA op 26 februari 2012.
Pan Am Railways MEC 378 op 03 maart 2011 in Ayer, Massachusetts, USA. Hier is duidelijk te de hogere korte neus te zien welke ook gebruikt werd bij de EMD GP40 net als bij de GP30.
Pan Am Railways MEC 353 in april 2012 in White River Junction, Vermont, USA.

@@ Regel 45: / Regel 45: @@
 De EMD GP40 is een 4-assige dieselelektrische locomotief welke gebouw is door General Motors Electro-Motive Division in Amerika tussen november 1965 en december 1971. Het vermogen van 3000 PK (2,2 MW) wordt geleverd door een EMD 645E3 16 cilinder motor. Van deze loc werden 1187 stuks gebouwd voor de Amerikaanse spoorwegen, 16 stuks voor de Canadese spoorwegen en 18 voor de Mexicaanse spoorwegen. Tevens zijn er diverse passagier trein versies gebouwd. In 1972 werd de bouw van de GP40 gestopt en werd hij vervangen door de GP40-2 die een verbeterd elektrisch systeem had en een paar kleine uitwendige veranderingen.
-De EMD GP40 kende 6 varianten maar het orginele ontwerp en de “Dash 2”waren het populairst. De spoorwegmaatschappijen begonnen in de jaren zestig in te zien hoe belangrijk het gebruik en de effecientie van 6 assige diesel locomotieven (C-C) was omdat ze steeds en steeds meer van deze begonnen aan te schaffen en helemaal in de jaren zeventig. Helaas voor EMD was de productie van de GP40-2 gestaag aan het minderen.
+De EMD GP40 kende 6 varianten maar het originele ontwerp en de “Dash 2”waren het populairst. De spoorwegmaatschappijen begonnen in de jaren zestig in te zien hoe belangrijk het gebruik en de efficiëntie van 6 assige diesel locomotieven (C-C) was omdat ze steeds en steeds meer van deze begonnen aan te schaffen en helemaal in de jaren zeventig. Helaas voor EMD was de productie van de GP40-2 gestaag aan het minderen.
-De productie van de GP40 en de verbeterde GP40-2 duurde zo’n 20 jaar, het begon in 1965 en de laaste werden gebouwd in 1987 (de GP40 werd voor het laast gebouwd in 1971). De GP40 verschilden niet zoveel van de GP38 en GP38-2 echter er werd gebruik gemaakt van nieuwe technologiën zoals een extra radiator fan, Turbocharger en een extra vermogen van 1000Pk. Ook werd er bij de GP40 het dynamisch remmen (een systeem die de tractiemotoren als generatoren laat werken dat resulteerd in een electromotorische kracht die de trein doet vertragen) ingevoerd en een luchtdichte neus waardoor stof, vuil en andere deeltjes niet naar binnen konden dringen. Het “Dash 2” onderscheed zich van het orginele ontwerp door verder upgrades.Deze upgrades bestonden uit een nieuwer type blower inlaat van de tractiemotor, een Modulair electronisch cabinet systeem en geschroefde toegangs deuren van de accu kast. Buiten de GP40 en de populaire “Dash2” waren er nog een aantal varianten zoals de GP40X (de X staat voor expermenteel) die een ander type motor heeft gekregen met meer vermogen namelijk 3500 PK. Dit model werd gebouwd in 1977 en 1978 en werd er werden 23 stuks verkocht aan 4 Spoorwegmaatschappijen zoals de Santa Fe (10 stuks), Southern Pacific (4stuks), Soutern(3stuks) en de Union Pacific(6 stuks). Bovendien hadden de locs van Santa Fe en Southern ook nog andre draaistellen namelijk Blomberg M terwijl de anderen HT-B draaistellen hadden.
+De productie van de GP40 en de verbeterde GP40-2 duurde zo’n 20 jaar, het begon in 1965 en de laatste werden gebouwd in 1987 (de GP40 werd voor het laatst gebouwd in 1971). De GP40 verschilden niet zoveel van de GP38 en GP38-2 echter er werd gebruik gemaakt van nieuwe technologieën zoals een extra radiator fan, Turbocharger en een extra vermogen van 1000Pk. Ook werd er bij de GP40 het dynamisch remmen (een systeem die de tractiemotoren als generatoren laat werken dat resulteert in een elektromotorische kracht die de trein doet vertragen) ingevoerd en een luchtdichte neus waardoor stof, vuil en andere deeltjes niet naar binnen konden dringen. Het “Dash 2” onderscheid zich van het originele ontwerp door verder upgrades. Deze upgrades bestonden uit een nieuwer type blower inlaat van de tractiemotor, een Modulair elektronisch cabinet systeem en geschroefde toegang deuren van de accu kast. Buiten de GP40 en de populaire “Dash2” waren er nog een aantal varianten zoals de GP40X (de X staat voor experimenteel) die een ander type motor heeft gekregen met meer vermogen namelijk 3500 PK. Dit model werd gebouwd in 1977 en 1978 en werd er werden 23 stuks verkocht aan 4 Spoorwegmaatschappijen zoals de Santa Fe (10 stuks), Southern Pacific (4stuks), Southern(3stuks) en de Union Pacific(6 stuks). Bovendien hadden de locs van Santa Fe en Southern ook nog andere draaistellen namelijk Blomberg M terwijl de anderen HT-B draaistellen hadden.
 <small>