Stoomtreinen uit de hele wereld: verschil tussen versies
k (→Revisiegeschiedenis (vóór transfer): geveegd) |
k |
||
| Regel 28: | Regel 28: | ||
---- | ---- | ||
| − | [[Categorie:Overige Boekrecensies]] | + | [[Categorie:Overige Boekrecensies]][[Catogorie:Grootspoorboek]] |
Versie van 8 jun 2014 22:00
|
|
|
Recensie
Dit boek is een echt mooi fotoboek met vele honderden kleurenfoto’s van stoomlocomotieven uit bijna de hele wereld: Europa (Duitsland, Engeland, Spanje Portugal, Italië), Azië (India, Pakistan en China), Afrika en het Midden-Oosten en Zuid-Amerika.
Verwacht in dit boek geen beschrijving over de techniek achter de stoomlocomotieven. Hooguit staat de type- aanduiding en/of de as- indeling vermeld.
Het boek begint met een algemene foto-impressie over depots in diverse landen. Daarna komen de Britse industrieloc’s aan de beurt. Vaak zijn dit locomotieven die vroeger in de lijndienst reden en nu een 2e leven leiden als industrieloc.
Dit geldt soms ook voor industrieloc’s in de rest van de wereld; het onderwerp van het volgende hoofdstuk. Stoomlocomotieven hebben regelmatig onderhoud, kolen en water nodig. Een tiental foto’s laat zien hoe dit op verschillende plaatsen in de wereld gebeurt. Van kleine rangeerlocomotieven tot de machtige Garrats van de Rhodesische en Oostafrikaanse Spoorwegen.
De titel “Op de hoofdroutes” verraadt het thema van het volgende hoofdstuk: stoomloc’s trekken personen- en goederentreinen tijdens hun dagelijkse werk in Europa en Azië. De dagelijkse inzet van de stomers is ondergebracht in verschillende hoofdstukken: Europa, India en Pakistan, China, Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Amerika. Sneeuw, bossen, bergen, bruggen, stations en emplacementen vormen de achtergronden van de vele tientallen foto’s van locomotieven tijdens hun dagelijkse inzet.
Daartussendoor is een hoofdstuk gewijd aan “Revisie en bouw”, de grote werkplaatsen waar de locomotieven worden onderhouden en de fabriekshallen waar ze werden gebouwd. In China krijgen locomotieven van de QJ-klasse een onderhoudsbeurt nadat ze in 3 jaar zo’n 300.000 km hebben gereden en na ongeveer 3 weken staan de loc’s weer als nieuw op de baan. Dan gaan ze naar één van de vele depots en worden daar voorzien van versieringen en decoraties. Dan pas worden de locomotieven weer ingezet.
Als echte liefhebber van stoomlocomotieven kun je het laatste hoofdstuk (“Kerkhoven en schroothopen”) maar beter overslaan. Wat je hier ziet zou niet goed kunnen zijn voor je spijsvertering en je nachtrust. Toch komt aan elk (eerste of tweede) leven een eind, ook aan dat van een stoomloc. Sommigen staan maanden of jaren op hun uiteindelijk lot te wachten, maar ééns gebeurt het onvermijdelijke: de slopershamer en de snijbrander. Anderen vergaan op de plaats waar ze zijn verongelukt: er was geen geld of mogelijkheid om ze te bergen. Zij rusten in vrede…