Pullman Company

The Pullman Company
The Pullman Company
Rechts vorm	Privé
Type Industrie	Spoorwegen
Opgericht	Pullman, Chicago, Illinois, U.S.A (1862) door George Pullman
Opgeheven	1969
Hoofdkantoor	Pullman, bij Chicago, Illinois, U.S.A
Producten	Personen rijtuigen, Goederen Wagons, Trams, Trolley bussen, metro

Inleiding

Pullman's Palace Car Co. capital aandeel certificaat (1884).

De Pullman Company, werd in 1862 door George Pullman opgericht, en werd het gezicht van de passagier trein industrie tijdens de gouden eeuw van het reizen per spoor gedurende de eerste helft van de 20e eeuw. Het bedrijf werd beroemd door haar personenrijtuigen, met name de Slaap rijtuigen, tijdens de piek van het reizen per spoor gedurende het Streamliner tijdperk van de jaren dertig(1930) hadden verschillende spoorwegen gekozen om hun hele treinen uit te rusten als “All Pullman” Treinen (veel spoorwegen verklaarden ook dat ze trots waren op het feit dat hun treinen " All Pullman " uitgerust hadden). Pullman begon echter stevige concurrentie te krijgen, toen de Budd Company met hun beroemde roestvrij staal gestroomlijnde rijtuigen uitkwam, vooral de Santa Fe Super Chief en El Capitan treinen. Zoals te verwachten was, stopte de Pullman Company met de productie van passagier rijtuigen en hield op met bestaan in de late jaren zestig (1969),hoewel het bedrijf zich probeerde te vestigen in de productie van Goederenwagons voor de goederen werd dit slechts een marginaal succesvol). Zo vergezocht als het lijkt kunnen we toch weer genieten van klassieke Pullman diensten dankzij Pullman Rail Journeys.

• 

  Buitenkant Pullman car.
• 

  Binnenkant Pullman car.
• 

  Bovenste en onderste slaapbank.
• 

  Coach gebouwd in 1890 door Pullman voor de Royal Blue train(B&O Royal Blue), nu bij het B&O Railroad Museum in Baltimore, Maryland, USA.
• 

  De Federal #98 Pullman Private Car. Dit is een Pullman Private Car, die als lease gebruikt werd, hij was gebouwd door de Pullman Company in 1911.
• 

  De Santa Fe Business Car #405, ook bekend als de Superintendent's Car, was één van 18 rijtuigen gebouwd in 1927 door de Pullman Company als deel van de 4e order van business cars voor de superintendents.

Bedrijfsprofiel

Het Pullman bedrijf ontstond in het begin van februari 1867 (oorspronkelijk bekend als de Pullman Palace Car Company) omdat George Pullman na langdurige trein reizen afgemat was doordat hij de gehele weg op ongemakkelijke zitbanken moest zitten maar tevens dat er op de hele reis geen enkele vorm van slapen mogelijk was. Pullman maakte bij het oprichten van zijn bedrijf ‘t in wezen mogelijk dat er een slaap gelegenheid kwam aan boord van de passagierstreinen. Er ontstond een paar mijl buiten Chicago, Illinois, een nieuwe Stad bekend als Pullman, opgericht in 1890 (alles in de stad, met inbegrip van de huizen, waren alle het eigendom van het bedrijf).
De oorspronkelijke Pullman slaaprijtuigen lagen niet echt goed in de herinnering van de reizigers, het waren eenvoudige multifunctionele "ligplaatsen" waarbij de zitplaatsen zo gelegd konden worden dat het tijdens de Nacht een slaapplaats was. Deze types van eerste slaaprijtuigen waren jarenlang heel gebruikelijk, hoewel Pullmans eerste slaaprijtuigen toch bekend stonden om hun luxe interieur en het beddengoed wat hierbij verstrekt werd. In 1900 werd de Pullman Palace Car Company omgedoopt naar de Pullman Company, ook kende het bedrijf talrijke overnames gedurende de laatste jaren van 1800. De Pullman Company zou uiteindelijk de bovenliggende corporation zijn van verschillende dochterondernemingen (alles eigendom van de huidige), zoals de Pullman Car & Manufacturing Co. die daadwerkelijk de passagier rijtuigen bouwde. Gedurende het bestaan van het bedrijf In de 19e eeuw werden de rijtuigen gemaakt van hout en aan het begin van de 20ste eeuw ging men over naar het bouw van stalen heavy weights. Pullmans rijtuigen hadden altijd een donkere beschildering namelijk een bos groene kleur, tenzij anders aangegeven door een spoorlijn. (de Pullman bos groene kleur word vandaag nog steeds gebruikt in de modelspoor). In de jaren dertig (1930) veranderde dit echter toen Pullman over ging op de bouw van lichtgewicht rijtuigen, het Streamliner tijdperk brak aan. Het bedrijf bouwde haar laatste zwaargewicht in 1931 en na het debuut van verschillende streamliners in 1934 bouwde en schilderde Pullman zijn rijtuigen zodat deze overeen kwamen met de kleurrijke kleurstelling van de spoorwegmaatschappijen.
In het zelfde jaar van de streamliner (1934) werd de naam Pullman Company's manufacturing division gewijzigd naar the Pullman-Standard Car Manufacturing Company toen het met the Standard Steel Car Company samenging. Acht jaar later, in 1944 zag Pullman belangrijke veranderingen in haar activiteiten. Het werd gedwongen om haar passenger car operating division te verkopen, omdat het Amerikaanse ministerie van Justitie beweerde dat er schending was van de anti-trustwetgeving die zich voordeed door het bedrijf omdat het zowel de operationele en fabrieksbewerkingen hadden. Pullman verkocht uiteindelijk haar operationele divisie uiteindelijk aan 57 Class 1 spoorwegen maar bleef zijn passagiersrijtuigen vervaardigen onder de afdeling van de Pullman-Standard division (de moedermaatschappij bleef Pullman, Inc.).
The Pullman Company operating division was het handelsmerk van het bedrijf geweest. Aangezien Pullman eigendom was van haar gehele vloot van rijtuigen en hen aldus verhuurde aan de spoorwegen voor hun treinstellen, zorgden ze ook voor het volledige personeel op deze diensten. Na de verkoop van haar vloot aan de spoorwegen hadden zij dus het Pullman personeel niet nodig en maakten spoorwegen gebruik van hun eigen personeel. Het personeel van Pullman werd daardoor geschrapt van de loonlijst. Dus, na het uiteenvallen van Pullman bouwde het bedrijf alleen nog maar rijtuigen waarbij het personeel niet langer meer nodig was om hun diensten aan boord te verlenen. Terwijl in het eerste deel van de 20e eeuw de grote slaap diensten minder begonnen te worden, kwamen er nieuwe innovatieve ontwerpen en lay-outs tijdens het Streamliner era. Passagiers konden kiezen uit een breed scala aan opties met betrekking tot hun slaap diensten. In plaats van gewoon de optie van een slaapgelegenheid werden de meeste Pullman-gebouwde slaaprijtuigen aan boord van de beroemde treinen zoals de 20e Century Limited, Super Chief, en Empire Builder voorzien van een slaapplaats, roomette (vergelijkbaar met een slaapplaats, maar het was ook een kleine afgesloten ruimte met meer privacy) of een volledige slaapkamer (welke onder andere ook een volledige eigen badkamer had). De jaren vijftig waren echt de laatste winstgevende tijden voor de Pullman Company. Het had al reeds in het midden van de jaren dertig een stevige concurrentie gekregen van de Budd Company, tijdens de jaren 50 bestelde de meeste spoorwegen hun laatste rijtuig aangezien al veel passagiers de voorkeur gaven aan de auto als reis middel i.p.v. de trein. Met maar enkele bestellingen tijdens de zestiger jaren was het niet verwonderlijk dat de onderneming alle aspecten van spoorweg diensten aan het einde van December 1968 stopte en de volgende dag, op 1 januari 1969 werd de pullman Company ontbonden en alle activiteiten werden geliquideerd. (Het meest zichtbare resultaat bij veel spoorwegen, met inbegrip van Union Pacific, was dat de Pullman naam werd verwijderd van de uithangborden van alle Pullman-eigendom rijtuigen.)
Begin 1970 werd er in de Pullman fabriek in de buurt van Chicago een veiling gehouden van alle overgebleven inboedel van Pullman. Het Pullman, Inc. bedrijf opereerde vanuit een kantoor in Denver nog tot 1981 of 1982 voor het sluiten van alle resterende verplichtingen en vorderingen. Het ontwerp van het Pullman-Standard passagiers rijtuig ging in 1982 over naar een aparte onderneming namelijk Pullman Technology, Inc. Met behulp van deze handelsnaam bleef het Comet Car ontwerp (voor het eerst gebouwd in 1970 voor de New Jersey Departement of Transportation) voor forensen verkeer tot 1987, toen Bombardier de controle kreeg over de ontwerpen en octrooien van de Pullman Technology.

Pullman advertentie in 1962 in het Seaboard Air Line Railroad time table.

Tot eind 2004 bleef Pullman Technology, Inc., een dochteronderneming van Bombardier. In 1981 Pullman, INC., werd het geleased goederenvervoer per spoor als Pullman Leasing Company uitgedund, later werd dit deel ITEL Leasing en nog later veranderde dit naar GE Leasing. Verschillende fabrieken van Pullman, INC., waren gesloten en in 1984, werden de resterende motorrijtuig productielocaties en de Pullman-Standard goederenwagon ontwerpen en octrooien verkocht aan Trinity industrieën.
Na het einde van de diensten van Pullman was men er van uitgegaan dat we nooit meer de dagen zouden krijgen van vriendelijke kruiers, elegante volledig-gangen diner, volledige slaapkamers, observatie en domes ervaringen. Ongelooflijk, echter, dat er in 2012 aangekondigd werd dat een nieuw bedrijf bekend als Pullman Rail Journeys voor een korte lijn conglomeraat Iowa Pacific Holdings terug gebracht en is uitgevoerd. Vanaf nu heeft het bedrijf een selecte vloot van gerestaureerde rijtuigen die zij voornemens uit willen voeren op slechts een paar Amtrak treinen. Omdat de interesse in de terugkeer naar deze openbare Pullman diensten groeiende verwacht het bedrijf om haar rijtuig vloot toe te voegen aan extra Amtrak treinen.

Een Pullman kruier assisteert een vrouwelijke passagier met haar bagage.

De Pullman Company werd ook bekend door haar kruiers. Het bedrijf huurde zwarte mannen in uitsluitend voor de posities van kruier. Veel krediet ging uit naar de Pullman kruiers omdat ze een aanzienlijk bijdragen tot de ontwikkeling van Amerika's zwarte middenklasse leverden. In 1925 werden de Pullman kruiers als de broederschap van Sleeping Car Porters (BSCP), opgericht door A. Philip Randolph vakbond. Op een gegeven moment was Pullman de grootste werkgever van Afro-Amerikanen in de Verenigde Staten.

De stad Pullman

Pullman, Illinois.

Toen George Pullman op eind April 1880 zijn plan aangekondigde om een bedrijf te bouwen maakt hij ook bekend dat er een tevens een arbeiders stad gebouwd zou worden. Drie jaar voorafgaande, in 1877, was er in de Verenigde Staten een grote spoorweg staking. De zakenlieden, zoals Pullman, werden door het gevolg van de staking gedwongen om aan de gevoelens van hun werknemers te voldoen. De doelstelling van Pullman was om bij het bedrijf een stad te bouwen om doelstelling in het gebouw van de stad van een bedrijf was om een superieure type werknemer aan te trekken en zo zijn werknemers via de uitsluiting van de verderfelijke invloeden te verheffen. Pullman verwachtte ook dat de huurprijzen van de huizen in de stad van de onderneming op een investeringsrendement van 6 procent zou zijn. Dit werd echter nooit gerealiseerd. De huurprijzen van de huizen in de bedrijf stad bereikte alleen een opbrengst van 4 ½ procent van de investeringen. De bedrijf stad, Pullman, Illinois werd op 16187425.7 m2, 23 km ten zuiden van Chicago in 1880 gebouwd. Pullman contracteerde Solon Spenser Beman en Nathan F. Barrett om de hele bedrijf stad met landschap te ontwerpen. Zowel Beman en Barrett waren deskundigen in hun respectieve gebieden. Beman geïnterneerd onder de beroemde architect Richard Upjohn en Barrett legde gebieden aan in Staten Island en Tuxedo, New York, evenals Long Branch (New Jersey). De gemeenschap was ontworpen door Solon Spencer Beman en aangelegde door Nathan Barrett. Volgens George Pullman was de regerende opzet niet binnen de stadsgrenzen van Chicago maar in de aangrenzende stad van Hyde Park. Op 24 April 1880 begon het grondwerk van de bedrijf stad. Tijdens de bouw van de bedrijf stad streefde Pullman naar zo laag mogelijke kosten en een maximale efficiëntie van de bouw. Daar waar het mogelijk was maakte Pullman gebruik massaproductie technieken. De eerste fabrieksgebouwen die gebouwd werden waren degenen voor schilder, ijzer en houtbewerking, welke gebruikt konden worden in de voortzetting van de bouw van de bedrijf stad. Op 1 januari 1881 was de bedrijf stad klaar voor haar eerste bewoners. Een voorman van de Pullman Company’s Detroit werkplaats, Lee Benson, verhuisde met zijn vrouw, kind en zus naar de bedrijf stad. De gebouwen van de bedrijf stad werden gemaakt van rode baksteen met aan de buitenkant kalksteen trim. De gebouwen Hadden hoge plafonds en grote ramen, bovendien waren de binnenmuren doelbewust geschilderd in lichte kleuren om de schijn te wekken van een vrolijke omgeving. Toen de bouw van de bedrijf klaar was had het een stad tijd werd afgewerkt op de stad van de onderneming die het bestond uit een bibliotheek, theater, hotel, kerk, markt, riolering reiniging, park en residentiële gebouwen. De bar in het Hotel Florence was de enige waar alcohol kon worden geserveerd en verbruikt in de bedrijf stad. In het residentiële gedeelte van de stad was 607035 m2 gewijd aan huurhuisjes, appartementen en eengezinswoningen met een huurprijs van €0.45 tot €0,65 per maand. De woningen werden gekenmerkt door alle moderne gemakken zoals gas, water, sanitair binnen voorzieningen, riolering en een regelmatige vuilnis ophaaling. In 1884 had de stad meer dan 1.400 huurhuizen en woningen en in juli van het daaropvolgende jaar was het inwoners aantal meer dan 8600.
De stad agenten waren verantwoordelijk voor de stad van het bedrijf, ze waren verantwoordelijk voor de veiligheid van de winkels, straten, bouwt en onderhoud werkzaamheden, gas en water werken en brandbeveiliging. Bovendien waakten ze ook over de veiligheid van het bedrijf met inbegrip van het hotel, riolering reiniging, evenals als de dokters praktijk en kweekkassen. De stad agenten bestond uit negen afdelingshoofden met ongeveer 300 mannen onder hen, die waren geselecteerd door Pullman. Er waren daarvoor geen verkiezingen gehouden in de bedrijf stad bedrijf maar wel voor het schoolbestuur. Na de voltooiing van de bedrijf stad trok het de nationale aandacht. Veel critici prezen Pullman de conceptie en planning van de bedrijf stad. Een krantenartikel getiteld "The Arcadian City: Pullman, the Ideal City of the World " prees de bedrijf stad als "de jongste en meest perfecte stad in de wereld, Pullman; mooi in elk opzicht." In februari 1885, Richard T. Ely publiceerde zijn artikel "Pullman: een sociale studie" in het maandelijkse blad Harper's. Terwijl het artikel de stad van de onderneming prees voor het maken van een verbeterde omgeving voor zijn arbeiders, was er ook kritiek in het artikel namelijk de alomvattende invloed van het bedrijf. Het artikel kwam tot de conclusie dat "Pullman un-American" en "zijn welwillende, goed wensende leenstelsel."
Tijdens de crisis van 1893 sloot Pullman zijn fabriek in Detroit en verplaatste hij alle productie naar de bedrijf stad. De lonen werden verlaagd en er werden werknemers ontslagen, maar de kosten van utilities bleef onveranderd. Op 11 mei 1894, de medewerkers van de Pullman-Co. verlieten hun baan en begonnen met de Pullman Strike. De Pullman Co. had verminderd de lonen, maar niet de huurprijzen voor de huisvesting. Als gevolg van de stakingen en sabotage verloren 30 mensen hun leven. Na de staking was de bedrijf stad niet meer hetzelfde. De staking resulteerde in het verlies van trots voor de bedrijf stad.
In februari 1904, werd de Pullman Company door een rechtelijk bevel gemandateerd de bedrijf stad te verkopen, desondanks verkocht de Pullman Company de bedrijf stad niet tot 1907. Vandaag is de Pullman bedrijf stad een wijk in Chicago en een historisch monument district van de staat, National Historic Landmark en National Register of Historic Places lijsten. In 2014 overweegt de National Park Service, de oprichting van een nieuwe stedelijke nationaal park in Pullman.

Products

Rail voertuigen

• Tram of streetcar (1891–1951), inclusief de PCC streetcar Presidents' Committee Conference streetcar, "A" series.
• Chicago Transit Authority] de CTA 5000 series (1947)|5001–5004 Articulated car rapid transit cars (1947); retired 1985.
• New York Central ACMU Cars (1962–1965).
• Chicago Transit Authority 2000 series (Chicago 'L')|2001–2180 rapid transit cars (1964); retired 1993.
• MBTA Red Line 01500/01600 cars (1969–70).
• New Jersey Transit rail operations Comet (railcar)|Comet I commuter cars (1970).
• New York City Transit R6 (New York City Subway car)|R6 (1936), R7 (New York City Subway car)|R7 (1937), R7A (New York City Subway car)|R7A (1938), R46 (New York City Subway car)|R46 (1975–78).
• Chicago, Milwaukee, St. Paul and Pacific Railroad Skytop Lounge sleeping cars (1948–49).
• Amtrak Superliner (railcar)|Superliners (1978–81).
• Gallery I-III series Bilevel passenger rail car.

De Pullman tram (streetcar) werd gebouwd van 1891 tot 1951. Het bedrijf was slechts één van de drie bouwers (en één van de slechts twee in de VS) van de PCC tram, een gestandaardiseerd type tram gekocht door talrijke Noord-Amerikaanse vervoer maatschappijen van 1936 tot 1952 ener werden bijna 5.000 van gebouwd. Pullman bouwde de behuizing van het allereerste nagelnieuwe PCC rijtuig, een prototype genaamd "model B" in 1934, maar de eerste productie-serie Pullman PCC rijtuigen werden niet gebouwd tot 1938 (en uitgeleverd in begin 1939). De St. Louis Car Company haalde ongeveer 75% van de Amerikaanse markt voor PCC rijtuigen, terwijl door Pullman ongeveer 25% werd geleverd.

• Steel interurban cars for South Shore Line (NICTD) 1927.

• 

  A 1946 Pullman-Standard PCC-type streetcar in Boston
• 

  Pullman-Standard Superliner dining car.
• 

  A late 1970s R46 subway car in New York City.

Trolley buses

Naast railvoertuigen, vervaardigde Pullman-Standard van begin 1931 tot eind 1952 ook trolleybussen. Er werd een totaal van 2,007 trolley bussen gebouwd door het bedrijf. De vervaardiging heeft plaatsgevonden in een voormalige Osgood Bradley Car Company fabriek in Worcester, Massachusetts, die overgenomen werd door Pullman als onderdeel van haar 1929/30-acquisitie van een meerderheidsbelang in de Standaard steel Car Company. De overgrote meerderheid werden gebouwd voor de steden van de V.S., en slechts 24 werden geleverd aan de Canadese steden en een totaal van 136 stuks werden gebouwd voor steden in Zuid-Amerika. De allerlaatste trolleybussen die gebouwd werden in eind 1952 was een bestelling van 30 stuks voor Valparaíso, Chili. De stad trolleybussen van Pullman hebben alle anderen ver overleefd, en vanaf 2015 waren nog ongeveer een dozijn in regelmatige dienst daar, vier van de partij van 1952 en de anderen van een grotere partij gebouwd in 1946 – 48 maar gedeeltelijk herbouwd in 1987 / 88. In 2003, werden de overige 15 door de Chileense regering uitgeroepen tot Nationaal Historisch Monument.

• 

  Een 1944 Pullman Trolleybus bewaard gebleven in Seattle, voor excursies.
• 

  Een van de Pullman gebouwde trolley bussen die in 2014 nog dienst deed in Valparaíso, Chili.
• 

  het interieur van een Pullman-Standard trolley bus.
• 

  Tekening van de 1947 Pullman-Standard trolley bus.

In 1943 richtte Pullman standaard een scheepsbouw divisie op en bouwden in oorlogstijd kleine scheep ontwerpen. De werf was op Lake Calumet (Chicago), aan de noordzijde van de 130e Street, op het meest zuidelijke punt van het Michiganmeer. Pullman bouwde de boten in 40-ton segmenten. De segmenten werden daarna samengevoegd in een fabriekshal op 111th Street en werden op gondel goederenwagons geplaatst op de werf. In twee jaar, bouwden zij 34 PCEs (Corvet schip), van 55 meter lang en 640 ton wogen, en 44 LSMs (landingschip), van 62 meter lang en 520 ton wogen. Pullman gerangschikt zich als 56e onder de corporaties van de Verenigde Staten corporaties in de lijst van de Tweede Wereldoorlog militaire productie opdrachten.

• 

  Entre poort van de company's Calumet Works, circa 1900.
• 

  The Calumet Works, circa 1900.

Bron:

Externe links

• Pullman Company town vandaag
• Pullman Shops of Richmond, California
• deze web site focust zich op de Pullman's sleeper cars
• Smithsonian, Pullman Palace Car Company Collectie, 1867–1979
• Tijdlijn van de Pullman antitrust case.
• The Pullman Trolleybuses of Valparaíso.