Bouwserie 4-8-4: verschil tussen versies
k |
k |
||
| Regel 132: | Regel 132: | ||
== Modellen == | == Modellen == | ||
| − | <big>[[:Categorie:Class 4-8-4 | + | <big>[[:Categorie:Class 4-8-4]]</big> |
* [[Bachmann 50801]] | * [[Bachmann 50801]] | ||
Versie van 11 apr 2012 16:55
| 4-8-4 “Northern” Stoomlocomotief | |
|---|---|
| Drijfwerk: | 8 aangedreven wielen en aan elke kant hievan 2 draaistellen met 4 wielen |
| Indienststelling: | In het jaar 1927 |
| Wieldiameter: | Alle aandijf wielen 200 cm. |
| Lengte totale wielbasis: | 33 mtr. |
| Maximum snelheid: | 160 km/u |
| Vermogen: | 3600 pk (2700 KW) |
| Keteldruk: | 20,68 bar |
| Verdampingsoppervlak: | 713,216 m2 |
| Cilinder diameter: | 71,12 cm, de loc had 2 cilinders |
| Maximum aslast: | 35,15 ton |
| Gewicht: | 354,65 ton |
| Uitdienst | 1959 |
Algemeen
4-8-4 “Northern” Stoomlocomotief
De wiel opstelling 4-8-4 was de ultieme configuratie voor een moderne passagiers en snelle goederen Stoom Locomotief. Het 8 aangedreven wielen concept was bijna overal op de hoofdspoorlijnen in Noord Amerika te gebruiken en de bijna 2 meter in doorsnede grote aandrijfwielen gaven de locomotief een aantrekkelijke snelheid die ten gunste kwamen voor de spoorweg maatschappijen. Het achterste 4 wiel draaistel ondersteund de extra grote vuurkist waarbij het mogelijk is om meer vuur te kunnen maken waardoor de ketel ook meer stoom capaciteit heeft. Het voorste 4 wiel draaistel zorgt voor een goede combinatie van rij- en volg eigenschappen.
Ontwikkeling en Bedrijf
In de twintiger jaren waren de spoorwegmaatschappijen genoodzaakt om extra treinen in te zetten om te kunnen voldoen aan het aanbod van het aantal passagiers. De locomotieven in die tijd waren toen niet in staat om meer als 12 rijtuigen te trekken. Het was dus noodzakelijk om “super Powered” locomotieven te ontwerpen. De eerste 4-8-4 werd in januari 1927 gebouwd door de American Locomotive Company voor de Nothern Pacific en was in principe een gemodificeerde 4-8-2 met een groter rooster en een diepere vuurkist welke nodig was om de lagere kwaliteit kolen te kunne verbranden. De nieuwe wiel opstelling werd gedoopt als “Northern Pacific”, dat later werd afgekort naar “Northern”. Er waren 36 Noord Amerikaanse Spoorweg maatschappijen die in totaal ongeveer 1200 “Northern” type locomotieven hadden. De Canadian National railway en de Grand Trunk Western Railroad had de grootste vloot van deze locomotieven, ongeveer 203 stuks. Andere spoorweg maatschappijen zoals de Chicago, RockIsland and Pacific railroad met 85 stuks, Southern Pacific Railroad met 74 stuks, Atchison,Topeca and Santa Fe Railway met 65 stuks, etc.
Sommige maatschappijen, vooral de zuidelijke, weigerden om de “Northern” naam te gebruiken en noemden hun locomotieven naar de spoorweg verbindingen. Een aantal hiervan zijn:
- C&O werden ze “Greenbriers” genoemd,
- Delaware, Lackawanna & Western noemden ze “Poconos”,
- Lehigh Valley gaf ze de naam “Wyoming”,
- Nashville, Chattanooga St.Louis wer het de “Dixies”,
- Newyork Central koos voor “Hiagaras”.
De 4-8-4 stoomlocomotieven werden ook in andere landen ingezet namelijk Rusland, Zuid Afrika (hier werden ze “Worshonde” genoemd), Latijns America, Nieuw Zeeland, Frankrijk, Engeland, China, Australië, Chili, Spanje en Duitsland.
In 1930 koos de Timken Roller Bearing Company voor hun eigen 4-8-4 Northern stoomlocomotief die ook gebouwd werd door de American Locomotive Company, ze wilden hierbij het voordeel laten zien van rol lagers bij een stoomlocomotief. Hierbij waren ze één van de weinige privé eigenaren van een hoofd lijn stoom locomotief. Het was de eerste stoomlocomotief met gesloten rol lagers i.p.v. glijlagers of een combinatie van beide typen.
Deze locomotief droeg het nummer 1111 en de naam “Timken”. De locomotief werd door veel spoorwegmaatschappijen op hun lijnen getest en werd bekend als de “four aces”, hierbij behaalde ze in een tijd bestek van 2 jaar indrukwekkende records op zowel passagiers en goederen vervoer. Gedurende één van de test ritten trok deze locomotief een goederen trein met 132 wagons welke goed was voor zo’n 9864 ton. Gedurende het testen bij de Northern Pacific was er een ernstige beschadiging ontstaan aan de beplating aan de bovenkant, Timken wilde deze locomotief niet meer en de Northern Pacific wilde hem niet repareren omdat hij niet van hun zelf was. De locomotief werd toen op 8 februari 1933 verkocht aan de Northern Pacific door Timken Roller Bearing Company, waarna hij werd gerepareerd en nummer 2626 kreeg, hij heeft toen nog 22 jaar dienst gedaan op het Western District en werd als laatste ingezet op de Portland-Seattle spoorlijn tot 1955. De allerlaatste rit heeft deze loc gemaakt op 4 augustus 1957, er werd toen speciaal voor spoorweg fans een retour rit gereden van Seattle naar Gle Elum (Washington staat). De Timken Roller Bearing Company heeft nog geprobeerd om de locomotief te behouden als een historische nagedachtenis en wilde hem op eigen kracht naar Canton (Ohio) brengen, echter de loc waa al gesloopt voordat de onderhandelingen waren afgesloten.
Er zijn nog een aantal van deze 4-8-4 stoomlocomotieven bewaard gebleven, van de 205 orginele Canadian Northerns zijn er nog 8 over, van de CNR Northerns zijn er nog 6 overgebleven en van de Canadian Pacific Railway Northerns nog 2.
Één van de overgebleven nog rijdende 4-8-4 Northern stoomlocomotieven is de 3751 van de Santa Fe:
De Santa Fe 4-8-4 stoomlocomotief werd op 23 Augustus 1954 te San Bernardino als monument geplaatst. In 1981 werd de San Bernardino Railroad Historical Society opgericht met de bedoeling om de 3751 te restaureren en gereed te maken voor gebruik. In 1984 konden werd de locomotief aan de San Bernardino Railroad Historical Society verkocht met de voorwaarde dat zij hem zouden restaureren en bedrijven. In 1986 werd de 3751 verplaatst naar de California Steel Industries waar hij werd gerestaureerd voor 1.147.842 euro, de restauratie werkzaamheden werden in 1991afgerond en voor het eerst sinds 38 jaar reed de 3751 weer. Sinds die tijd heeft de loc zeer regelmatig excursie en speciale ritten uitgevoerd op diversen trajecten.
Grootspoorafbeeldingen
- Restauratie 4-8-4 Northern Stoomlocomotief Santa Fe 3751
Gezien vanaf de bovenkant van de 3751 bij de California Steel Industries Site in Fontana, California.
Gezien vanaf de voorkant en rechterzijkant in de California Steel Industries fabriekshal.
Detail van het plaatsen van een roodgloeiende klinknagel in de vuurkist.
Het verwijderen van roest pitting in de drijfstang pennen.
Restauratiewerkzaamheden aan de cabine kap.
Gezien vanaf de achterkant op en in de cabine.
Rechtse stoom machine wordt voorzien van nieuwe beplating.
De tender werd in de Santa Fe San Bernardino werkplaats voorzien van een nieuwe vering.
Het zandstralen van de tender.
De gerestaureerde stoom locomotief 3751 op 17 April 2011 op het Union Station van Los Angeles.
Hier rijd de 3751 met een excursie trein van Union Station in Los Angeles naar San Bernardino voor de San Bernardino Railroad Days.
Na het vertrek van LAUPT rijd de Santa Fe 3751 langs de west kant van de LA rivier.
Trip terug in de tijd! Met een groep cow boys op het depot voor de vestiviteiten van de railroad days in San Bernardino.
Externe verwijzingen