Refrigerator car
De Refrigerator car:
Algemeen
Hoewel de Refrigerator car of reefer, die een nauwe neef is van de boxcar is een van de meest interessante goederen wagon en een eigen hoofdstuk verdient. De invloed die de Refrigerator car had op de Amerikaanse voedsel vervoer is waarschijnlijk enorm onderschat. Toen in het midden van de negentiende eeuw duidelijk werd dat de spoorwegen voorbestemd waren om de eminente vorm van transport voor alles wat denkbaar is, van mensen tot aan koeien en koopwaar, werd begonnen de spoorwegen en verladers manieren te vinden voor het verplaatsen van voedingsproducten. Het was lang niet zo eenvoudig om manieren uit te zoeken hoe men diversen goederen kan verplaatsen, bijvoorbeeld vaten van nagels (leg ze in een gondola), een aantal bureaus (stop ze in een boxcar), of 10 ton steenkool (dump ze in een hopper). Van alle soorten goederen heeft voedsel een nare gewoonte om te gaan rotten, of het nu vers gesneden vlees of vers geplukte appels zijn. Als het probleem van bederven aanzienlijk verlaagd of geëlimineerd kan worden, kan het voedsel worden verdeeld in het hele land. Versheid van voedsel was een noodzaak, geen luxe, de verladers begon daarom te eisen om iets meer dan geventileerde boxcars te verzinnen voor het vervoer van voedingsmiddelen, de geproduceerde groenten en fruit werden in de vroegste dagen van de spoorwegen verplaatst met geventileerde bowcars. De ventilatie droeg bij aan de vermindering van het bederven, maar koeling daar in tegen zou nog beter zijn, zodat producten ook verder getransporteerd konden worden. Ook items van een meer bederfelijke aard zoals eieren, vis, bessen en bananen die beschikbaar konden worden voor mensen overal. Het concept van ijs koeling dateert al een 25 jaar vóór de Amerikaanse spoorwegen, door zogenaamde home koeling (de "ice box"). Ijs van meren werd in grote blokken gesneden tijdens de winter en werden opgeslagen voor de zomer in ijs loodsen die geïsoleerd werden door het gebruik van stro. De vroegste pogingen van de spoorwegen om koeling te verkrijgen waren eenvoudig: blokken ijs in een boxcar. Als de boxcar op een of andere betere manier geïsoleerd kon worden om de koude te behouden (ervan uitgaande dat er reizen zijn met warme weer), zou dat veel beter zijn.
In het midden van de 19e eeuw waren er geïsoleerde gevallen van geïsoleerde boxcars met ijs, waarmee boter, kaas, en vlees vervoerd werden. Tegen het einde van de jaren 1850, verspreide zich de vraag naar koeltransport, en in 1860 werd de ware Refrigerator car geboren, namelijk een goed geïsoleerde wagon met geïsoleerde met ijs bunkers aan weerszijden en op het dak zaten luiken voor het laden van ijs, bovendien was er een drainagesysteem voor smelten water. Echter, deze nieuw Refrigerator car waren nog steeds een curiositeit. Verladers waren veel meer enthousiast over deze innovatie dan de spoorwegen zelf. Het vervoer van verpakt vlees in Refrigerator car was een ernstige bedreiging voor het transport van levende dieren. In de periode van de burgeroorlog, hadden de spoorwegen flink geïnvesteerd in vee transport en de bijbehorende gehele infrastructuur, en voelde dat de Refrigerator car die investeringen zou devalueren. Verder konden de spoorwegen zich niet veroorloven special wagons te ontwerpen die slechts door één verzender gebruikt werden.
Verladers, met name meat packers, natuurlijk, dachten daar anders over, en ze kregen ondanks de onwil van de spoorwegen het voor elkaar om zelf te investeren in een eigen reefer vloot door deze zelf te gaan bouwen. Zo werd de privé Refrigerator car lijn, een concept dat tot op de dag van vandaag nog heerst. Tijdens de jaren 1870, werden Refrigerator car gebouwd door een aantal wagon bedrijven volgens een aantal nieuwe regels voor privé Refrigerator car lijnen. Gedurende de geschiedenis van de Refrigerator car, en die van zijn volle neef de boxcar, die parallel liepen aan elkaar veranderde de totale afmetingen van de constructie. In de late jaren 1880, waren Refrigerator cars over het algemeen niet meer dan 30 voet lang, 10 voet breed en 10 voet hoog van vloer frame tot op het dak en konden ze ongeveer 20 ton producten vervoeren. De 36 voet Refrigerator car werd toen een gemeen goed omdat de afstand van de laad deuren bij de verpakking huizen op 36 voet center afstand lagen. Vlees Refrigerator car waren uitgerust met rekken en haken zodat zijden van rundvlees kunnen worden opgehangen vanaf de dak ondersteuning. De technieken en materialen voor Refrigerator car koeling en isolatie liepen sterk uiteen, echter, elke bouwer leek een verschillende theorie te hebben over hoe men het beste een Refrigerator car kon isoleren. Refrigerator car waren in eerste instantie gewoon iced zonder enige vorm van inteene luchtcirculatie. Het ijs in de bunkers werd door middel van luiken op het dak naar binnen gebracht, en het smelt water werd door aftappen in de vloer afgetapt.
Door Conventionele wijsheid zaten de ijs bunkers aan weerszijden van de wagon, maar sommige wagons gebruikt zogenaamde overhead bunkers. Tijdens het begin van de eeuw, werden matten van behandelde runderen haar gebruikt als vervanging van zaagsel, grond houtskool of diatomeeënaarde als een populaire isolerend materiaal, rubberen afdekking op de binnenmuren van de wagon zorgden ervoor dat er geen warme lucht via de houtkieren de wagon konden binnen dringen. In 1926 werd Celotex (geperst fibreboard) gebruikt. Glasvezel kreeg erkenning in de jaren 1930, maar geheel met glasvezel geïsoleerde wagons zagen we pas halverwege de jaren 1950. De luchtcirculatie door de binnenkant van de Refrigerator car werd pas aan het einde van de negentiende eeuw verbeterd omdat de wagon bouwers experimenteerden met ventilatoren maar ze werden belemmerd door het ontbreken aan een betrouwbare, consistente bron die de fans aandreven. Ten slotte hebben in 1941 de Pacific Fruit Express een state of the art verspreid lucht koeling systeem ingevoerd. Door assen gedreven Dynamo's produceerden elektriciteit voor de fans die de lucht omhoog via openingen in het plafond van de wagon naar het binnenkant bliezen. De gekoelde lucht ging naar beneden door de wagon heen naar roosters in de vloer, vanwaar het via kanalen werd terug geblazen door de bunkers via de fans. Olie heaters voorkwamen voor bepaalde artikelen bevriezing zoals tijdens de winters bijvoorbeeld aardappelen.
Door dit alles bleven de icing stations een onderdeel van het spoorweg netwerk van de natie. Ijs smelt natuurlijk en er was dus periodiek vervanging nodig tijdens een reis van de Refrigerator car. Icing stations, gewoonlijk onderhouden door de traject-lijn bedrijven, lagen vaak op spoorweg divisie punten waar treinen moesten stoppen voor het wisselen van bemanning en inspecties. Hier, kregen de koeltransporten de nodige aandacht en werden ze gerangeerd van de trein naar de icing rekken al waar ze door werknemers geladen werden met verse blokken ijs. Dit gebeurde via transportbanden, en de luiken in de daken van de Refrigerator car. Alle Refrigerator car treinen liepen op een strak dagelijks schema in de jaren zeventig en konden zonder problemen intact naar een icing station worden gebracht. De voor oorlogse boom van de bevroren voedingsindustrie degraderen de klassieke iced reefer naar de geschiedenisboeken. De Ijs koeling ondergang kwam omdat het niet volledig bevriezen van de producten nog niet kon. Optimaal, moet bevroren voedsel onder nul temperaturen worden vervoerd en ook onder dezelfde omstandigheden ook worden opgeslagen. In eerste instantie benaderde de spoorwegen en Refrigerator car lijn bedrijven het probleem door het vervoeren van de reeds ingevroren producten, in Refrigerator cars met extra dikke isolatie. Ijs was nog in dienst en met de toevoeging van zout werd er een verder een lagere temperatuur bereikt van de omringende lucht, maar deze methode werkt echter alleen voor relatief korte trips .
De mechanische reefer deed zijn intrede, hoewel er een lange geschiedenis van experimenten met mechanische koeling was geweest, is het niet tot een wijdverbreide gebruik gekomen op spoorwegen tot na de Tweede Wereldoorlog. Notoir lethargisch in de arena van innovatie, waren de Amerikaanse spoorwegen tevreden met ijs koeltransport. Immers, het ijs systeem werkte; Waarom ga naar iets anders? Trouwens, mechanische koeling was relatief onbewezen technologie, en spoorwegen waren niet geïnteresseerd om er in te investeren. Fruit telers Express, een Zuidoost onderneming eigenaar van de Pennsylvania Railroad, Baltimore & Ohio en andere spoorwegen die betrokken waren bij het transport van sinaasappels uit Florida naar het noorden, maakten voor het eerst wijdverbreid gebruik van mechanische koeling, net na de Tweede Wereldoorlog. Aanvankelijk werden benzinemotoren gebruikt die direct de koeling apparaten aandreven, maar vervolgens kregen de wagon bouwers er lucht van dat de diesel elektrische locomotief er aan kwam en begonnen gebruik te maken van die technologie; een dieselmotor drijft een dynamo aan die elektriciteit opwekt en die elektriciteit dreef op zijn beurt de koeling apparaten aan. In plaats van onmiddellijk een lineaire schakeling te maken naar de mechanische koeling, bleven de spoorwegen en wagon bouwers bleven ijs koeltransport gebruiken tot het einde van hun service leven, zo’n 25 jaar, wat voor veel wagons de jaren 1960 betekende.
Verbeteringen in de mechanische koeling en de isolatie hebben sindsdien aanzienlijk grotere en efficiëntere Refrigerator cars opgeleverd. Aan de andere kant, heeft de decentralisatie van de vleesverwerking industrie in combinatie met de Amerikaanse spoorwegen transporten over korte afstanden verminderd bovendien wordt een aanzienlijke hoeveelheid transporten van bederfelijke goederen door transportbedrijven en dus met vrachtwagens gedaan.
Vandaag de dag, rijden er nog steeds moderne Refrigerator cars in heel Amerika met als interessante uitzonderingen op de regel in Chicago waar TOFC(Trailer-On- Flatcar), container treinen en eenheid kolen treinen het transport op de rails domineren. Echter, reefer verkeer is in een stijging lijn omdat vrachtwagen bedrijven het steeds moeilijker hebben in het werven cross-country chauffeurs voor het bederfelijke vervoer.
- Foto Galerij Refrigerator cars
General American Pfaudler Corporation Melk Refrigerator Car #1056 2. 
Refrigerator car IC 50456 op Central Station Chicago, Illinois, USA op 23 Mei 1971. 
Chill box on rails photo is genomen op 7 Juni 2008 in Sacramento, Californis, USA. 
CSX 198964 foto genomen op 7 December 2010 in Jacksonville, FL, USA. 
ARMN Reefer 110895 on the tail end of a southbound CSX slow freight in the Etowah, TN yard on February 12, 2009. 
CRYX 5713 "Steeves" at Rochelle IL 11-23-2012. 
Cryo-Trans refrigirated car 5211 and two other CRYX cars were being pulled north on the September 4, 2008 Laurel-Sweetgrass manfiest leaving Great Falls, MT. 
Binnenkant van refrigirated car.
Externe Links
Grootspoor refrigirated car zijn ook te vinden op de volgende links:
- [ http://en.wikipedia.org/wiki/Refrigerator car Engels talige Wikipedia over de Refrigerator car.]
- [ http://www.slahs.org/schlitz/reefers.htm Sussex-Lisbon Area Historical Society, Inc.]
- [ http://www.american-rails.com/refrigerator-cars.html Refrigerator Cars, Reefers site American-Rails.com.]