Bouwserie EMD GP40: verschil tussen versies

Uit 3rail Wiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
k (→‎Ontwikkeling en Bedrijf: textueel aangepast)
Regel 45: Regel 45:
  
 
De EMD GP40 is een 4-assige dieselelektrische locomotief welke gebouw is door General Motors Electro-Motive Division in Amerika tussen november 1965 en december 1971. Het vermogen van 3000 PK (2,2 MW) wordt geleverd door een EMD 645E3 16 cilinder motor. Van deze loc werden 1187 stuks gebouwd voor de Amerikaanse spoorwegen, 16 stuks voor de Canadese spoorwegen en 18 voor de Mexicaanse spoorwegen. Tevens zijn er diverse passagier trein versies gebouwd. In 1972 werd de bouw van de GP40 gestopt en werd hij vervangen door de GP40-2 die een verbeterd elektrisch systeem had en een paar kleine uitwendige veranderingen.
 
De EMD GP40 is een 4-assige dieselelektrische locomotief welke gebouw is door General Motors Electro-Motive Division in Amerika tussen november 1965 en december 1971. Het vermogen van 3000 PK (2,2 MW) wordt geleverd door een EMD 645E3 16 cilinder motor. Van deze loc werden 1187 stuks gebouwd voor de Amerikaanse spoorwegen, 16 stuks voor de Canadese spoorwegen en 18 voor de Mexicaanse spoorwegen. Tevens zijn er diverse passagier trein versies gebouwd. In 1972 werd de bouw van de GP40 gestopt en werd hij vervangen door de GP40-2 die een verbeterd elektrisch systeem had en een paar kleine uitwendige veranderingen.
De EMD GP40 kende 6 varianten maar het orginele ontwerp en de “Dash 2”waren het populairst. De spoorwegmaatschappijen begonnen in de jaren zestig in te zien hoe belangrijk het gebruik en de effecientie van 6 assige diesel locomotieven (C-C) was omdat ze steeds en steeds meer van deze begonnen aan te schaffen en helemaal in de jaren zeventig. Helaas voor EMD was de productie van de GP40-2 gestaag aan het minderen.
+
De EMD GP40 kende 6 varianten maar het originele ontwerp en de “Dash 2”waren het populairst. De spoorwegmaatschappijen begonnen in de jaren zestig in te zien hoe belangrijk het gebruik en de efficiëntie van 6 assige diesel locomotieven (C-C) was omdat ze steeds en steeds meer van deze begonnen aan te schaffen en helemaal in de jaren zeventig. Helaas voor EMD was de productie van de GP40-2 gestaag aan het minderen.
De productie van de GP40 en de verbeterde GP40-2 duurde zo’n 20 jaar, het begon in 1965 en de laaste werden gebouwd in 1987 (de GP40 werd voor het laast gebouwd in 1971). De GP40 verschilden niet zoveel van de GP38 en GP38-2 echter er werd gebruik gemaakt van nieuwe technologiën zoals een extra radiator fan, Turbocharger en een extra vermogen van 1000Pk. Ook werd er bij de GP40 het dynamisch remmen (een systeem die de tractiemotoren als generatoren laat werken dat resulteerd in een electromotorische kracht die de trein doet vertragen) ingevoerd en een luchtdichte neus waardoor stof, vuil en andere deeltjes niet naar binnen konden dringen. Het “Dash 2” onderscheed zich van het orginele ontwerp door verder upgrades.Deze upgrades bestonden uit een nieuwer type blower inlaat van de tractiemotor, een Modulair electronisch cabinet systeem en geschroefde toegangs deuren van de accu kast. Buiten de GP40 en de populaire “Dash2” waren er nog een aantal varianten zoals de GP40X (de X staat voor expermenteel) die een ander type motor heeft gekregen met meer vermogen namelijk 3500 PK. Dit model werd gebouwd in 1977 en 1978 en werd er werden 23 stuks verkocht aan 4 Spoorwegmaatschappijen zoals de Santa Fe (10 stuks), Southern Pacific (4stuks), Soutern(3stuks) en de Union Pacific(6 stuks). Bovendien hadden de locs van Santa Fe en Southern ook nog andre draaistellen namelijk Blomberg M terwijl de anderen HT-B draaistellen hadden.
+
De productie van de GP40 en de verbeterde GP40-2 duurde zo’n 20 jaar, het begon in 1965 en de laatste werden gebouwd in 1987 (de GP40 werd voor het laatst gebouwd in 1971). De GP40 verschilden niet zoveel van de GP38 en GP38-2 echter er werd gebruik gemaakt van nieuwe technologieën zoals een extra radiator fan, Turbocharger en een extra vermogen van 1000Pk. Ook werd er bij de GP40 het dynamisch remmen (een systeem die de tractiemotoren als generatoren laat werken dat resulteert in een elektromotorische kracht die de trein doet vertragen) ingevoerd en een luchtdichte neus waardoor stof, vuil en andere deeltjes niet naar binnen konden dringen. Het “Dash 2” onderscheid zich van het originele ontwerp door verder upgrades. Deze upgrades bestonden uit een nieuwer type blower inlaat van de tractiemotor, een Modulair elektronisch cabinet systeem en geschroefde toegang deuren van de accu kast. Buiten de GP40 en de populaire “Dash2” waren er nog een aantal varianten zoals de GP40X (de X staat voor experimenteel) die een ander type motor heeft gekregen met meer vermogen namelijk 3500 PK. Dit model werd gebouwd in 1977 en 1978 en werd er werden 23 stuks verkocht aan 4 Spoorwegmaatschappijen zoals de Santa Fe (10 stuks), Southern Pacific (4stuks), Southern(3stuks) en de Union Pacific(6 stuks). Bovendien hadden de locs van Santa Fe en Southern ook nog andere draaistellen namelijk Blomberg M terwijl de anderen HT-B draaistellen hadden.
  
 
<small>  
 
<small>  

Versie van 25 apr 2012 22:56

Class EMD GP40
7639 1216476050.jpg
Spoorwegmij's (zie ondedrstaande tabel)
Opschriften (zie ondedrstaande tabel)
Bedrijfsnummers (zie ondedrstaande tabel)
Fabrikant General Motors Electro-Motive Division.
Aantal gebouwd 1221.
Bouwjaren 1965 – 1971.
Bouwwijze B-B (Bo′Bo′).
Lengte over de buffers 18000mm.
Dienstgewicht 122,5 ton.
Vermogen: 2200 kW/3000 pk.
Bouwwijze motor 2-takt V16.
Max.snelheid 105 km/h .
Overdracht vermogen Elektrisch .
Brandstof-tankinhoud 13627 ltr.
Remmen Lucht remmen (Dynamisch remmen).
Uit dienst

Diesellocomotief Class EMD GP40

Ontwikkeling en Bedrijf

De EMD GP40 is een 4-assige dieselelektrische locomotief welke gebouw is door General Motors Electro-Motive Division in Amerika tussen november 1965 en december 1971. Het vermogen van 3000 PK (2,2 MW) wordt geleverd door een EMD 645E3 16 cilinder motor. Van deze loc werden 1187 stuks gebouwd voor de Amerikaanse spoorwegen, 16 stuks voor de Canadese spoorwegen en 18 voor de Mexicaanse spoorwegen. Tevens zijn er diverse passagier trein versies gebouwd. In 1972 werd de bouw van de GP40 gestopt en werd hij vervangen door de GP40-2 die een verbeterd elektrisch systeem had en een paar kleine uitwendige veranderingen. De EMD GP40 kende 6 varianten maar het originele ontwerp en de “Dash 2”waren het populairst. De spoorwegmaatschappijen begonnen in de jaren zestig in te zien hoe belangrijk het gebruik en de efficiëntie van 6 assige diesel locomotieven (C-C) was omdat ze steeds en steeds meer van deze begonnen aan te schaffen en helemaal in de jaren zeventig. Helaas voor EMD was de productie van de GP40-2 gestaag aan het minderen. De productie van de GP40 en de verbeterde GP40-2 duurde zo’n 20 jaar, het begon in 1965 en de laatste werden gebouwd in 1987 (de GP40 werd voor het laatst gebouwd in 1971). De GP40 verschilden niet zoveel van de GP38 en GP38-2 echter er werd gebruik gemaakt van nieuwe technologieën zoals een extra radiator fan, Turbocharger en een extra vermogen van 1000Pk. Ook werd er bij de GP40 het dynamisch remmen (een systeem die de tractiemotoren als generatoren laat werken dat resulteert in een elektromotorische kracht die de trein doet vertragen) ingevoerd en een luchtdichte neus waardoor stof, vuil en andere deeltjes niet naar binnen konden dringen. Het “Dash 2” onderscheid zich van het originele ontwerp door verder upgrades. Deze upgrades bestonden uit een nieuwer type blower inlaat van de tractiemotor, een Modulair elektronisch cabinet systeem en geschroefde toegang deuren van de accu kast. Buiten de GP40 en de populaire “Dash2” waren er nog een aantal varianten zoals de GP40X (de X staat voor experimenteel) die een ander type motor heeft gekregen met meer vermogen namelijk 3500 PK. Dit model werd gebouwd in 1977 en 1978 en werd er werden 23 stuks verkocht aan 4 Spoorwegmaatschappijen zoals de Santa Fe (10 stuks), Southern Pacific (4stuks), Southern(3stuks) en de Union Pacific(6 stuks). Bovendien hadden de locs van Santa Fe en Southern ook nog andere draaistellen namelijk Blomberg M terwijl de anderen HT-B draaistellen hadden.

Spoorweg maatschappijen EMD GP30
Maatschappij Bedrijfsnummers Opschriften Aantal locs
Atlanta & West Point 726-732 A&WP 7
Atlantic Coast Line Railroad 915-929 ACL 15
Baltimore and Ohio Railroad 3684-3779, 4000-4064 B&O 161
Chihuahua Pacific 1000-1007 ChP 8
Chicago, Burlington and Quincy Railroad 170-189, 620-639 CBQ 40
Canadian National Railway Company 4002-4017 CN 16
DeQueen & Eastern D-7 D&E 1
Denver and Rio Grande Western Railroad 3064-3093 D&RGW 43
Detroit, Toledo and Ironton Railroad 400-405 DT&I 6
Florida East Coast Railway 401-410 FEC 10
Georgia Railroad 751-754 GRR 4
Illinois Central Railroad 3000-3074 IC 75
Louisville and Nashville Railroad 3001-3029 L&N 30
Milwaukee Road 153-199, 2047-2071 MILW 72
Missouri–Kansas–Texas Railroad 170-230 MKT 61
Norfolk and Western Railway 1329-1388 N&W 60
Ferrocarriles Nacionales de México 8400-8409 NdeM 10
New York Central Railroad 3000-3104 NYC 105
Penn Central Transportation Company 3105-3274 PC 170
Norfolk and Western Railway 522-565 NW 44
Richmond, Fredericksburg, and Potomac Railroad 121-127 RF&P 7
Rock Island Line 340-396, 4700-4719 RI 77
Seaboard Air Line Railroad 600-650 SAL 51
Seaboard Coast Line Railroad 1566-1635 SCL 70
Soo Line Railroad 732-735 SOO 4
Texas, Oklahoma & Easern D-12 – D-14 TO&E 3
Toledo, Peoria and Western Railway 1000 TP&W 1
Western Railway of Alabama 701-707 WofA 7
Western Maryland Railway 3795-3799 WM 5
Western Pacific Railroad 700-735, 800-874 WP 44

Bijzonderheden/Opmerkingen

Een andere variant was de GP40P die gebouwd was ten behoeve van het passagiers diensten en alle 13 werden gekocht in 1968 door de New Jersey Department of Transport voor gebruik bij de Central Railroad of Jersey samen met de forensen lijn. Dit model was ongeveer 92 cm langer als de standaard GP40. De vergrote lengte had te maken doordat er een warmtewisselaar was ingebouwd. Er zijn nog meer passagiers modellen gebouwd namelijk GP40-2H, GP40PH-2/A/B, GP40FH-2, GP40WH-2, GP40-2W, GP40MC en GP39H-2.

Literatuur

  • Pinkepank, Jerry A. (1973). The Second Diesel Spotter’s Guide. Milwaukee, WI: Kalmbach Publishing Company.[ISBN 0-89024-026-4]

Externe Verwijzingen

Modellen

Alle Modellen in deze bouwreeks


Grootspoor Afbeeldingen