Gebruiker:VT601/Marklin-Digital
Marklin Digital
| In Bewerking ! |
|---|
Inleiding
Marklin Digital is de aanduiding van Marklin als verzamelnaam voor het door haar in 1984 geintroduceerde besturingsysteem voor modeltreinen. Marklin Digital is oorspronkelijk ontworpen door Lenz, maar later door Marklin zelf verder ontwikkeld. Een veel gebruikte aanduiding voor het eerste systeem is Motorola Prototol of MM, vanwege de door Motorola ontworpen processor, die in de eerste generatie decoders zat. Een van de meest gewaardeerde effecten van de digitale besturing is dat elke lok op afstand te bedienen is én dat zijn snelheid indivudueel te regelen valt.
Na een aanvankelijke start heeft het systeem een ontwikkeling doorgemaakt, via het zg. MM2, mFx naar de huidige variant mFx+. Voor meer informatie over de verschillende protolcollen zie Protocol_loc_Decoders
Eerste Generatie (MM1-Protocol)
Bij de opzet van het protocol was het mogelijk om met maximaal 80 adressen voor lokdecoders (en mobiele functiedecoders lokomotieven te besturen. In de uitrol werd vooral geschermd met het systeem van "maar" twee aansluitdraden. Voor de wissels en seinen waren de K83-decoders ontworpen. Voor de overige accesoires was er een K84-decoder.
Terugmelden kon met de S88-terugmelder 6088 en de interface 6050.
Als systeem onderdelen kende men:
- central unit 6020
- control 80 6035 voor de bediening van de loks en functiedecoder
- keyboard 6040 voor de bediening van de wissels
- memory 6043 voor de bediening van wisselstraten
- interface 6050 voor de terugmelding en de koppeling met de PC
Later kwamen hier nog bij:
- control 80f 6036
- switchboard 6041 voor de aansluiting van een fysiek bedieningspaneel.
- infra control 80f 6070
- ir handset 6071
Voor de lokomotieven had Marklin met de 6080 Decoder in het programma voor wisselstroom of allstroom-motoren. Zijn broertje de 6081-decoder was bedoeld voor gelijkstroommotoren.
Het systeem was al wel geënt op de toekomst, door o.a. rekening te houden met mogelijke functies. De verlichting (F0) was de eerste functie, die de 6080/6081-decoder reeds beheersten. Hiervoor werden al vrij snel een aantal functiemodellen op de markt gebracht, waaronder de Gesellschaftswagen/Dansrijtuig 4998 en Panoramarjtuig 4999 met bewegende ober en schakelbare verlichting.
Tweede generatie (MM2-protocol)
Door de ontwikkelingen in de techniek ontstond in 1994 behoefte om het oude MM-protocol uit te breiden. Hiermee onstond het nieuwe MM-protocol (inmiddels als Motorola-II of MM-2 aangeduid. Marklin bracht een nieuwe centrale uit met als bestelnummer 6021 en voegde hier meteen maar een regelaar aan toe. Dit werd vervolgens de Control Unit 6021.
Omdat de beide protocollen van elkaar veschilden, maar de oudere lokdecoders alleen het oude protocol verstonden, moest op de achterzijde een dipswitch ingesteld worde. Met deze dipswitch kon ook de 6021 geschikt gemaakt worden voor Spoor I-modellen.
Derde generatie (Marklin Systems / mFx-protocol)
Met de komst van lokdecoders met nog meer mogelijkheden, kon Marklin natuurlijk niet achterblijven. Er verscheen een nieuwe centrale Cental Station 1, waarin rijfuncties en wissel- en seinbediening waren samengebracht. Ook het programmeren van decoders werd eenvoudiger, doordat nu ook niet langer via dipswitches in de loks gewerkt werd. Met de Central Station 1 verscheen ook een handset in de vorm van de Mobil Station 1. Deze werd ook met diverse beginsets meegeleverd in een versie voor 1,2A Marklin MS1 60351 en 1,9A Marklin MS1 60352.
Literatuur
Door Marklin zelf zijn een aantal boekjes uitgebracht:
- 0308 NL - beginnen met Marklin-Digitaal