NSB type 69
NSB type 69
| NSB type 69 | |
|---|---|
Bestand:.jpg | |
| Spoorwegmij's | NSB |
| Bedrijfsnummers | |
| Fabrikanten | Strømmens Værksted |
| Aantal gebouwd | 85 stuks |
| Bouwjaren | 1970 - 1993 |
| Uitdienst | - |
| Asvorm | Bo'Bo' + 2’2’ (2-delig) Bo'Bo' + 2’2’ + 2’2’ (3-delig) |
| Lengte over de buffers | eindwagens: A,B,C : 24.850 mm D,E,F : 25.060 mm tussenwagens: B : 24.250 mm C,D,E,G : 27.000 mm |
| Dienstgewicht | 53,5 - 64 t |
| Max.snelheid | 130 km/h |
| Vermogen | 1217 kW |
| Aanvangskracht | kN |
| Stroomsysteem | ~ 15.000 volt / 16,7 Hz |
| Remmen | … |
NSB type 69
De NSB Type 69 zijn de meest voorkomende motorvoertuigensets die worden gebruikt op de secties Stabekk-Ski, Notodden-Porsgrunn en Nelaug-Arendal. Op de trajecten Spikkestad-Lillestrøm, Oslo S-Gjøvik, Skøyen-Mysen en Stabekk-Moss zijn ze geheel of gedeeltelijk vervangen door de NSB type 72 en NSB type 75. Het zijn typische forenzentreinen, maar worden uitzonderlijk gebruikt op de langere trajecten.
Ontwikkeling en bedrijf
De NSB type 69 werden gebouwd door Strømmens Værksted in de periode 1970-1993. In 2005 is een renovatieprogramma gestart en worden de treinstellen overgeschilderd in nieuwe NSB-kleuren. Van de oorspronkelijke 88 treinstellen, zijn er per 2013 nog 73 in gebruik, waaronder enkele van de oudste uit de periode 1970-1971. In 2020 zijn alle 69A en B sets buiten dienst gesteld. Sommige D- en G-sets zijn ook buiten gebruik gesteld. Per februari 2020 is ca. de helft van de treinstellen nog in gebruik. Deze treinen worden nog ingezet tot eind 2022. Daarna worden ze vervangen door nieuwe treinen van Alstom. Ze zullen waarschijnlijk blijven rijden op het traject Nelaug-Arendal.
De treinstellen van de NSB type 65 en NSB type 67, die vooral in het lokale verkeer rond Oslo reden, waren eind jaren zestig aan vervanging toe: er was ook de wens om de snelheid te verhogen en de acceleratie te verbeteren zodat je tussen Oslo en de eindstations Ski, Lillestrøm en Asker in een uur heen en terug kon rijden. Met de treinstellen van het type 65/67 duurde een enkele reis ongeveer 35-37 minuten en dus moest de doorlooptijd met 25 minuten naar beneden om deze ter verkorten naar 60 minuten.
De planning begon in 1962 als een samenwerkingsproject tussen de machineafdeling van de centrale administratie in Storgata 33, Oslo en het spoorwegdistrict van Oslo, dat was gebaseerd op de Østbanestasjonen. Er werden een aantal studiereizen gemaakt in Europa, maar de meest interessante waren de Zweedse motorvoertuigensets, en dan met name het type X1 dat vanaf 1966 in gebruik werd genomen. In de winter van 1966 kwamen de belangrijkste kenmerken van de nieuwe treinstellen tot stand , die op een aantal punten afweek van de voorgaande treinstellen:
Eén treinstel bestaat alleen uit een motorrijtuig en stuurrijtuig; dat wil zeggen dat de tussenwagen werd weggelaten, maar de lengte van de beide wagens werd in plaats daarvan vergroot. (Later werden echter aanvullend tussenrijtuigen gebouwd om de passagierscapaciteit te vergroten.) Er was geen overgangsmogelijkheid tussen twee gekoppelde delen. Elke set moest dus zijn eigen geleider(s) hebben. De stoelen zijn opgesteld in een vaste opstelling 3 + 2 in de breedte in elke richting na het gangpad, versus opklapbaar in de rijrichting voor het type 65/67. De koppeling tussen motorvoertuig en sturend voertuig geschiedt middels een normale schroefkoppeling, maar met een centrale koppeling en vereenvoudigde buffers tussen verschillende sets.
De motorprestaties waren bijna verdrievoudigd in vergelijking met de Type 65/67. Een Maximumsnelheid van 130 km/u, tegen 70 km/u voor Type 65/67. Versnelling 1,0 m/s2, tegen 0,3 voor type 65/67 (weliswaar iets lager voor de uitvoeringen met drie rijtuigen). Op 5 augustus 1966 werden er aanbestedingen uitgeschreven voor nieuwe treinstellen, maar het was bijna vanzelfsprekend dat het Strømmens Verksted was die de aanbesteding voor het mechanische gedeelte won, omdat aanbestedingsvoorschriften, ter bescherming van de Noorse productie van toepassing was. Wie de elektrische apparatuur moest produceren, was echter onduidelijker. Norsk Elektrik & Brown Boveri (NE&BB) op Skøyen en de Zweedse ASEA (vertegenwoordigd door Per Kure) waren relevant, vooral omdat ASEA achter de thyristorcontrole zat in de Zweedse X1-sets. Het was een combinatie in die zin dat ASEA de draaistellen leverde die waren aangepast aan de elektrische uitrusting van NE&BB. De opdracht voor de bouw werd op 12 april 1967 formeel gedaan door de raad van bestuur van de NSB.
Het plan was om in 1969 vijf treinstellen te leveren en in 1970 nog eens vijf. Er traden vertragingen op, met als gevolg dat de tien treinstellen werden geleverd tussen 29 mei 1970 en 25 januari 1971. Er was een optie voor meer treinstellen en nog vijf treinstellen werden geleverd tussen 7 mei 1971 en 27 augustus 1971. De eerste serie van 15 treinstellen werden aangeduid als 69A. Het motorrijtuig kreeg de letter BM en het stuurrijtuig BS.
Waar zijn deze locomotieven nog te zien?
- wikipedia : Type 69 (motorvogn)[1]
Verwijzingen
Intern
Extern
Diverse Treinstellen NSB type 69
- Diverse Grootspoor afbeeldingen Treinstellen NSB type 69
- .jpg
NSB Type 69 - treinstel
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten |
Modellen
- Er zijn nog geen modellen bekend van de NSB type 69
|
