Norfolk Southern Railway
| Land | Verenigde Staten |
| Reporting mark | NS |
| Locaties | Oosten United States |
| Actief | 1982 - Heden |
| Voorgangers | Norfolk & Western Railway Southern Railway Conrail |
| Spoorbreedte | Standaard spoor (1435 mm) |
| Spoorlengte | 34600 km |
| Hoofdkantoor | Norfolk, Virginia |
Inleiding
De Norfolk Southern Railway (reporting mark NS) is een Class I spoorweg in de Verenigde Staten. Met het hoofdkantoor in Norfolk, Virginia, het bedrijf opereert 34600 km route in 22 oostelijke staten, het District van Columbia en het heeft rechten van het spoor traject in Canada vanuit Buffalo naar Toronto en over de Albany naar Montreal route. NS is verantwoordelijk voor het onderhouden van 42325 km, de rest wordt geëxploiteerd onder trackage rechten van andere partijen. De meest voorkomende grondstof die vervoerd wordt door de spoorweg is kolen uit mijnen in Indiana, Kentucky, Pennsylvania, Tennessee, Virginia en West Virginia. De spoorweg biedt ook het grootste intermodaal netwerk in oostelijk Noord-Amerika.
NS is een hoofd vervoerder van kolen zowel binnenlands als export. De belangrijkste bronnen van de spoorweg van het mineraal bevinden zich in: Pennsylvania Cambria en Indiana County, evenals de Monongahela vallei; West Virginia; en de Appalachia-regio's van Virginia, Kentucky en Tennessee. In Pennsylvania vervoerd de NS ook steenkool via uitwisseling met R.J. Corman Railroad/Pennsylvania lijnen in Cresson, Pennsylvania, van oorsprong uit de zogenaamde 'Clearfield Cluster". De NS export van West Virginia bitumineuze steenkool begint met het vervoer op gedeelten van de goed ontwikkelde voormalige Virginian Railway en de voormalige N&W dubbelspoor lijn in Oost-Virginia naar haar Lambert's point kolen pier bij Hampton Roads in Norfolk. Het kolen transport door NS wordt geëxporteerd naar staalfabrieken en elektrische centrales over de hele wereld. Het bedrijf is ook een grote vervoerder van auto onderdelen en voltooide voertuigen. Zij opereert intermodale container en TOFC (trailer op platte auto) treinen, vaak in combinatie met andere spoorwegen. NS was de eerste spoorweg dienst roadrailers, snelweg truck aanhangwagens met verwisselbare wiel sets.
De bovenliggende Norfolk Southern Corporation van de Norfolk Southern Railway is gevestigd in Norfolk, Virginia. Norfolk Southern Corporation werd opgericht op 23 juli 1980 in de confederatie van Virginia en is beursgenoteerd op de New York Stock Exchange (NYSE) onder het symbool NSC. De primaire bedrijfsfunctie van Norfolk Southern Corporation is het vervoer per spoor van grondstoffen, tussenproducten en afgewerkte goederen in het zuidoosten, in het Oosten en het Midden westen van de Verenigde Staten. Verder vergemakkelijkt het bedrijf ‘t vervoer naar de rest van de Verenigde Staten via uitwisseling met andere vervoerders per spoor terwijl het ook zorgt voor verscheping over zee vanaf verschillende havens in de Gulf Coast en van de Atlantische Oceaan. Vanaf 1 oktober 2014 was de totale openbare voorraad waarde van de Norfolk Southern Corporation iets meer dan € 27,9 miljard.
Historie
Het systeem begon in 1982 met de oprichting van de Norfolk Southern Corporation, een holding voor de Southern Railway (SOU, opgericht in 1894) en de Norfolk & Western Railway (N&W, opgericht in 1881). Het nieuwe bedrijf kreeg de naam van de Norfolk Southern Railway, een oudere lijn die overgenomen werd door SOU in 1974, die voornamelijk in North Carolina en het zuidoostelijke puntje van Virginia diende. Het hoofdkantoor voor de nieuwe NS werden opgericht in Norfolk, Virginia. Het bedrijf leed een lichte verlegenheid toen de marmeren naamplaat bij de ingang van het gebouw werd onthuld, met daarop "Norfork Southern Railway Company". Enkel weken later werd deze foutieve naamplaat vervangen. NS richtte zich erop om te concurreren in de oostelijke Verenigde Staten met de CSX Transportation, gevormd na de goedkeuring van de Interstate Commerce Commissievoorstel in 1980 van de fusie tussen die van Chessie System en het Seaboard systeem. De voorganger spoorwegen van de Norfolk Southern dateren uit het begin van de 19e eeuw. De SR de vroegste voorganger lijn was de South Carolina Canal & Rail Road, charterde in 1827 de South Carolina Canal & Rail Road Company in en werd de eerste die regelmatig geplande trein passagiersdienst in 1830 met een inaugurele dienst. Een andere vroege voorganger, de Richmond & Danville Railroad (R&D), werd opgericht in 1847 en groeid uit tot een groot systeem na de Amerikaanse Burgeroorlog onder leiding van Algernon S. Buford. De R&D kwam uiteindelijk in moeilijke tijden en in 1894 werd het voor een groot deel van de nieuwe Southern Railway (SOU). Financier J. P. Morgan selecteerde veteraan Samuel Spencer als Voorzitter van de vervoersmaatschappij. Rendabiliteit en vindingrijkheid zorgde ervoor dat de Southern in 1953 de eerste grote Amerikaanse spoorweg werd die volledig overschakelen naar dieselelektrische locomotieven in plaats van stoom. De City Point Railroad opgericht in 1838, was een 14 km lange spoorweg in Virginia welke ten zuiden van Richmond startte - specifiek, City Point op het bevaarbare deel van de James River, nu onderdeel van de onafhankelijke stad Hopewell - en liep naar Petersburg. In 1854 werd het overgenomen door de South Side Railroad. Na de burgeroorlog, werd het deel van de Atlantische, Mississippi & Ohio Railroad (AM&O), een trunk lijn over Virginia's zuidelijke tier gevormd door fusies in 1870 door William Mahone gebouwd, hij was het ook die de Norfolk & Petersburg Railroad in de jaren 1850 bouwde. De AM&O was het oudste gedeelte van de Norfolk & Western (N&W) toen het werd opgericht in 1881, door de nieuwe eigenaren die een grote belangstelling hadden en financiële investeringen deden op het gebied van kolen van Western Virginia en West Virginia, het product dat zorgde om de spoorweg te definiëren en te verrijken. In de tweede helft van de 20e eeuw verwierf de N&W de Virginian Railway (VGN in1959), de Wabash Railway en de Nickel Plate Road, en anderen.
In 1990 voegden de twee systemen zich samen voor het vormen van de Norfolk Southern Railway.
Het systeem groeide met de acquisitie uit van meer dan de helft van de Conrail. In 1996 deed CSX een bod voor het kopen van Conrail, echter Norfolk Southern reageerde met een tegenbod, uit angst dat de CSX in het oosten van de VS het dominerende treinverkeer zou krijgen. Op 23 juni 1997 dienden de NS en CSX gezamenlijke een aanvraag in bij de Surface Transportation Board (STB) voor het kopen, verdelen en de activiteiten van de Conrail. Op 6 juni 1998 keurde de STB de NS/CSX aanvraag goed en werd op 22 augustus 1998 effectief. NS verwierf 58% van de activa van de Conrail, terwijl de CSX de overige 42% kreeg met inbegrip van ongeveer 11.600 km aan spoor, waarvan het meeste deel uit maakte van de voormalige Pennsylvania Railroad. De NS begon op 1 Juni 1999 zijn treinen te gebruiken op het gedeelte van het voormalige Conrail netwerk en sloot zo het tijdperk van de fusie jaren 1990 af. De Consolidated Rail Corporation (Conrail) was een systeem van 18.000 km die opgericht werd in 1976 van de Penn Central Railroad (1968-1976), door het samenbrengen van verschillende noodlijdende Noordoostelijke spoorweg systemen naar een bedrijf dat in handen was van de overheid. Conrail was misschien wel het meest controversiële conglomeraat in ondernemingsgeschiedenis. Penn centrale zelf ontstond door de samenvoeging van drie eerbiedwaardige rivalen - de Pennsylvania Railroad (PRR, 1846), de New York Central Railroad (NYC, 1831), en de New York, New Haven en Hartford Railroad (NYNH&H, 1872) - evenals enkele kleinere concurrenten. In 1980 was Conrail winstgevend geworden nadat de wankelwet grotendeels de Amerikaanse spoorwegen-industrie gedereguleerd grotendeels. Norfolk Southern en CSX Transportation hadden een duopolie over alle Oost-west goederenvervoer per spoor ten oosten van de Mississippi rivier.
Volgens het 2015 jaarverslag van de NS aan de investeerders, aan het einde van 2015, had NS meer dan 30456 medewerkers, 4353 locomotieven en 76641 goederen wagons. Aan het einde van 2015, was het vervoer van kolen 17% van de totale operationele ontvangsten van de NS, algemene goederen (auto’s, chemische stoffen, metalen, bouwmaterialen, landbouwgrondstoffen, consumentenproducten, papier, klei en bosproducten) was 62% en intermodaal 23% van het totaal.
In 2016, werd een voorgestelde fusie met Canadian Pacific die al maanden in de pijpleiding zat abrupt verlaten. De voorgenomen fusie van de beide bedrijven zou er voor gezorgd hebben dat de twee bedrijven elk meer dan € 16,3 miljard waard waren.
Leidinggevers
- John P. Fishwick, Sr
- Bestuursvoorzitter en President van de Norfolk Western Railroad: 1970-1980
- Bestuursvoorzitter en President van de Norfolk Southern Railroad: 1980-1981
- Robert B. Claytor, Bestuursvoorzitter: 1982–1987
- Arnold B. McKinnon, Bestuursvoorzitter en President: 1987–1992
- David R. Goode:
- Bestuursvoorzitter: 1992–2005
- President: 1991–2004
- Charles "Wick" Moorman:
- Bestuursvoorzitter: 2005–2015
- President: 2004–2013
- James A. Squires:
- President: June 1, 2013–present
- Bestuursvoorzitter: June 1, 2015–present
Huidige spoortrajecten
Lijst van Norfolk Southern Railway lijnen
Regionale afdelingen
|
|
Pittsburgh Lijn
De Pittsburgh lijn is voornaamste Oost – west lijn van de Norfolk Southern Railway van het noordoosten naar het Midwesten. Hij loopt van Harrisburg, Pennsylvania naar Conway, Pennsylvania, en was eens de hoofdlijn van de Pennsylvania Railroad de (PRR). Tijdens een gemiddelde dag reden er 60 tot 110 treinen van alle soorten. De lijn is de thuishaven van de beroemde Horseshoe Curve (Pennsylvania).
Chicago Corridor
Over een traject van ongeveer 241 km is dit de meest directe route voor Norfolk Southern Railway treinen tussen Chicago en Fort Wayne, Indiana. Het heeft 16 Passeer plaatsen en verschillende stukken met dubbele spoor.
Chicago Bypass
De Norfolk Southern opereert de Kankakee Belt Route (ex-Conrail, ex-NYC, Kankakee Belt Route). Over de Route Kankakee Belt rijden ongeveer acht tot tien treinen per dag, vanaf de BNSF (oude AT&SF hoofdlijn) bij Streator, Illinois naar Norfolk Southern Railway knooppunten en faciliteiten in Indiana. Het dient nog steeds als een bypass van Chicago.
Het Noord-Zuid gedeelte van de Kankakee Belt Line (Gary, Indiana aan Danville, Illinois) kreeg de naam "Secundaire Danville" toen de lijn eigendom van Conrail was. Ten zuiden van Schneider, werd waar deze Norfolk Southern lijn de huidige Norfolk Southern (ex-Penn centrale/NYC) lijn kruist, tot Danville verlaten ("buiten dienst") in 1994. Het verlaten gedeelte van de lijn is 122,6 km lang.
Het west eindpunt van deze Norfolk Southern lijn eindigt nu bij de voormalige Illinois River brug ten oosten van Depue ten zuiden van Seatonville. Deze Illinois River draaibrug bij DePue heeft een interessante geschiedenis. De brug werd geraakt door een binnenvaartschip in de jaren 1960 en vatte vlam waarbij de brugwachter werd gedood. In de vroege jaren van 1980 werd de draaibrug verwijderd en veel van de spoor naar het Noorden naar Ladd werd ook verwijderd. Illinois Railway gebruikt nog steeds een klein gedeelte van het spoor tussen de Depue en Ladd voor de industrie in Ladd en als opslagemplacement. Het spoor tussen Ladd en Zearing bestaat nog steeds als een aftakking die geëxploiteerd wordt door Illinois Railway tussen Zearing en La Salle.
Het oostelijke uiteinde van de Kankakee Belt naar South Bend wordt niet gebruikt met uitzondering van de lokale traject rond South Bend. NS exploiteert het lokale traject van de Kankakee Belt in South Bend in combinatie met hun activiteiten van de voormalige New Jersey, Indiana, Illinois Railroad, een dochteronderneming van de Wabash en de Vandalia lijn, een voormalige PRR route vanaf Logansport. Deze lijnen zijn sinds de ondergang van de Studebaker and Singer weinig gebruikt door niet meer dan vijf klanten in totaal. In 1983 werd het spoor tussen hier en de NIPSCO fabriek in Wheatfield verwijderd.
Meridian Speedway
De Speedway was oorspronkelijk twee spoorwegen: de Alabama en Vicksburg Railway gebouwd de sectie van Meridian naar Vicksburg, terwijl de Vicksburg, Shreveport and Pacific Railway de sectie van Vicksburg naar Shreveport bouwde. Samen stonden ze bekend als de "Vicksburg Route".
Deze spoorwegen, alsmede andere die een lijn vormen van New Orleans, Louisiana via Meridian naar Cincinnati, Ohio, waren toegetreden in 1881 om de Queen and Crescent Route te vormen, welke onderhouden werd door de Alabama, New Orleans, Texas and Pacific Junction spoorwegen Company, Limited.
In 1926 werd de Route van Vicksburg gehuurd door de Illinois Central Railroad, die omgedoopt werd in de Illinois centrale Golf in 1972. In 1986, stoten de Illinois Central Railroad zich zelf af van de lijn MidSouth Rail Corporation. In 1993 verwierf Kansas City Southern Railway Company de lijn als onderdeel van de aankoop van MidSouth.
Op 2 December 2005 maakten de Kansas City Southern Railway en de Norfolk Southern dat zij overeengekomen waren om een joint venture te vormen. Kansas City Southern Railway bijgedragen was de spoorlijn, Norfolk Southern € 243 miljoen in contanten, die bijna allemaal waren gepland voor kapitaal verbeteringen en het verhogen van capaciteit plus het verbeteren van de transittijden. De VS Surface Transportation Board (STB) voltooid zijn regelgevende review op 10 April 2006 en Kansas City Southern en Norfolk Southern sloot de deal op 1 mei. In September 2007, was er ongeveer € 109 miljoen besteed aan de verbeteringen. Verschillende nieuwe en langere passerende opstelsporen werden geïnstalleerd samen met een nieuwe Centrale verkeersleiding systeem (CTC signaling system). De hoofdlijn werd daadwerkelijk van de grond af herbouwd met nieuwe ballast, dwarsliggers en zwaardere gelaste rails.
Kort na deze eerste verbeteringen reden ongeveer 45 treinen per dag over de lijn.
Heden, rijden over de lijn minder dan 15 treinen per dag, meestal door kruisende Kansas City Southern intermodale treinen.
Pan Am Southern/Patriot Corridor
Op 15 mei 2008, kondigde de Norfolk Southern aan dat het zijn steun aan met de noodlijdende Pan Am Railways voor het creëren van de "Patriot Corridor", een verbeterde spoorverbinding tussen Albany, New York, en de greater Boston, Massachusetts, gebied. Op 12 maart 2009 keurde de STB de deal goed. Elk van de twee bedrijven is nu voor 50% eigenaar van een nieuw bedrijf bekend als Pan Am Southern (PAS). Pan Am Railways traject tussen Ayer, Massachusetts en Mechanicville (New York), werd overgeplaatst naar Pan Am Southern en blijft geëxploiteerd en onderhouden worden door PAR’s dochteronderneming Springfield Terminal Railway Company. De Norfolk Southern droeg ter waarde van €113,1 miljoen over aan de Pan Am Southern aan geld en goederen.
In de geplande verbeteringen aan de route waren opgenomen upgrades aan hetspoor en signalen en nieuw voortstuwing eenheden en intermodale terminals.
Opslagterreinen en Faciliteiten
Grotendeels een oostelijke Amerikaanse spoorwegen, bezit en exploiteert de Norfolk Southern direct 34300 kilometer van spoortraject in 22 landen. Het werkt drie primaire centraal laad- en lospunten in haar systeem: Harrisburg, Pennsylvania, Chicago en Atlanta en onderhoudt faciliteiten in de hele oostelijke VS om operaties, met inbegrip van spoor classificatie terreinen, intermodale terreinen en locomotief werkplaatsen.
Norfolk Southern heeft de rechten om zijn treinen met eigen bemanningen te bedienen op concurreren spoorweg trajecten. Deze traject rechten staan de Norfolk Southern toe om te werken tot zo ver naar het westen als Dallas, Texas op de BNSF Railway sporen, zo ver naar het Noorden als Waterville, Maine en zover naar het zuiden als Miami, Florida op de Florida East Coast Railway sporen. Als gevolg van locomotief leasing kwamen de locomotieven van de Norfolk Southern ook af en toe tegen op concurrenten sporen in de VS en Canada op delen uitgevoerd door de klasse 1 spoorwegen. Hierbij zijn niet de tweede, derde, en vierde hoofdlijn sporen inbegrepen, de Norfolk Southern beschikt direct over 34600 km aan spoor waaronder ook rangeer terreinen en opstelsporen opgenomen. Daarnaast heeft de Norfolk Southern directe de controle over ongeveer 61.000 km.
Algemene goederen classificatie terreinen
|
|
Intermodale classificatie terreinen
|
|
Locomotief werkplaatsen
|
|
Norfolk Southern deelt ook belangen met de CSX in de Oak Island Yard, die beheerd word door “Conrail Shared Assets Operations” CRCX in Newark, New Jersey.
Milieubeleid
Een ontsporing op 6 januari 2005 van een Norfolk Southern trein resulteerde in een grote hoeveelheid vrijgekomen chloor en diesel brandstof in de nabijgelegen waterwegen in de Amerikaanse staat South Carolina en Graniteville. Bovendien, kwam er een toxische wolk vrij in de stad wat resulterend in de evacuatie van de stad. Federale algemene vervoer wetten verhinderden dat spoorwegen weigerden voor het vervoer van chloor en vergelijkbare giftige inademing Hazard (TIH) grondstoffen. Lokale fauna werd gedood, veel van de plaatselijke gewassen en vegetatie werden besmet of gedood, negen menselijke sterfgevallen werden gemeld en duizenden raakten gewond. Het bedrijf moest verschijnen bij het Hof en werd beboet voor het overtreden van de Clean Water Act en de wet van de federale Superfund. Norfolk Southern betaalde een totaal bedrag van 261 miljoen Euro voor het opruimen.
In het begin van het voorjaar van 2008, had de programmamanager voor de staat van de lucht kwaliteit in Georgië, Jimmy Johnston, plannen besproken met de Norfolk Southern over vrijwillige upgrades naar het verminderen van de milieueffecten bij het bedrijf. Norfolk Southern begon met het upgraden van 3.800 van zijn locomotieven met nieuwe technologie die 73 procent efficiënter waren dan voorgaande modellen. De nieuwe technologie die in de locomotieven gebruikt werden zorgden ervoor dat de ze efficiënter brandstof gebruikten per rit en minder tijd niet actief waren.
Norfolk Southern heeft ook een experimentele accu elektrische rangeer locomotief , NS 999. Dit prototype locomotief werd ontwikkeld door Norfolk Southern, in samenwerking met het United States Department of Energy, de Federal Railroad Administration en de Pennsylvania State University.
Rollend materieel
Huisstijl en kleuren
De Norfolk Southern locomotieven worden vaak "catfish" genoemd door railfans, omdat de strepen lijken op de snorharen van een catfish (meerval). De huidige "Horsehead" kleurstelling van de Norfolk Southern locomotieven is zwart en wit, met gele grijp hendels en dorpel verlichting. De locomotieven zijn voorzien van een logo van een steigerend paard omsloten door de "catfish" strepen op de neus en de achterkant, die consistent is met de marketing campagnes waar de Norfolk Southern zich zelf heeft geafficheerd als "The Thoroughbred of Transportation". De eerste paar AC44C6Ms beschikten over een speciale versie van de paardenhoofd-kleurstelling, die is geschilderd waren voor de project van D.C. naar A.C. De anderen behielden de reguliere kleurstelling. De GE Dash 9-40Cs werden omgebouwd naar GE-AC44C6Ms. De EMD GP59 SOU met wegnummer 4610 werd geschilderd in de kleuren van de Southern voorganger van groen en wit met een goud trim en was een favoriet van de railfans. In de zomer van 1994 werden de werkzaamheden uitgevoerd bij de Debutts werkplaats in Chattanooga, Tennessee en de locomotief kreeg zijn om schildering in de zomer van 2004. De locomotief kreeg in februari 2012 de vernieuwde standaard Norfolk Southern zwart-wit huisstijl. In 2012 liet de Norfolk Southern 20 nieuw bestelde ES44ACs en SD70ACes schilderen in herdenkings erfgoed kleurstelling als onderdeel van de Norfolk Southern 30e verjaardag viering (meer info hieronder in het gedeelte "Erfgoed Vloot"). Norfolk Southern liet ook vele locomotieven schilderen in verschillende versies van het Operation Lifesaver scheme.
In februari 2015, onthulde de Norfolk Southern de gerestaureerde NS 3170 in de Southern Railway 'Smoking' kleurstelling. De 3170 was de eerst bestelde SD40 door de Southern Railway en ging in 2007 bij de Norfolk Southern met pensioen. In September 2015 werd de SD45-2-1700 onthuld en droeg de oorspronkelijke Erie Lackawanna kleurstelling. Een ander SD40, de NS 1580, was gereserveerd voor de om schildering naar haar oorspronkelijke Norfolk en westerse kleurstelling; echter, was dit vanaf januari 2017 nog niet gebeurd.
In januari 2015 werd de eerste van de eenheden die door de overheid gesubsidieerd werden, de zogenaamde "ECO Class", geschilderd in een twee kleuren groen, wit, en zwarte kleurstelling voltooid. Locomotieven van de “ECO Class” omvatten tot nu toe (januari 2017) GP33ECO en SD33ECO. Daarnaast worden deze eenheden geleverd als rangeer types: RP-M4C (GP33ECO) en RPU6D (SD33ECO).
In November 2011, onthulde de Norfolk Southern de SD60E met wegnummer 6920 geschilderd in een kleurstelling blauw, rood, wit en zwart "Ter ere van de USA veteranen". In maart 2013 gaf de Norfolk Southern NS SD60E 6963 vrij, die werd geschilderd in een speciale kleurstelling voor "GORAIL." In mei 2015 onthulde de Norfolk Southern een ander SD60E, met wegnummer 911 die geschilderd was in een rood, wit en goud kleurstelling "Ter ere van de First Responders ".
Locomotieven
Een grote meerderheid van de Norfolk Southern locomotieven waren afkomstig van de voorafgaande vele bedrijven, die omvatten maar waren niet beperkt tot de Norfolk en Western, Southern Railway Company en Conrail. Van de locomotieven van de Norfolk en Western (NW) en Southern waren velen uitgerust met hoge korte neuskappen. Hoewel deze locomotieven verouderd zijn, waren er nog een aanzienlijk aantal “hoge neuskappen” op het dienstrooster vanaf januari 2017. Norfolk Southern is met het proces van het wegwerken van hen door sloop, verbouwen of verkopen van de vele van deze eenheden in het dienstrooster en eenheden die zijn opgeslagen.
Historisch, heeft de Norfolk Southern alleen DC tractie diesellocomotieven gekocht en was een van de laatste Noord Amerikaanse AC-tractie inzetters afgezien van Canadian National Railway. In September 2008 echter plaatste de Norfolk Southern zijn eerste bestelling voor nieuwe AC tractie locomotieven: 23 GE ES44ACs, met de wegnummers 8000-8023. Sinds die tijd heeft de Norfolk Southern nog meer verscheidene GE ES44ACs evenals meer dan 150 EMD SD70ACes gekocht. Vanaf 2012 begon de Norfolk Southern leveringen van verschillende soorten oudere EMD locomotieven over te nemen van verschillende spoorwegen en leasing bedrijven, waaronder 9 ex-BNSF "tri-clops" SD60Ms, 6 SD75Ms van de ex-ATSF (BNSF), de resterende 12 ex-Conrail SD80MACs eigendom van CSX, een meerderheid van de Union Pacific SD9043MACs en meer dan 130 SD40-2s van First Union Rail, CIT Group, en Helm Leasing.
Norfolk Southern is de enige spoorlijn die ooit eigenaar was van de SD80MACs en SD90MACs tegelijk. Norfolk Southern is eigenaar van alle SD80MACs en van de 100 SD90MACs van de Union Pacific. Norfolk Southern verwierf ook 10 SD90MACs van CIT Group (financial holding company incorporated in Deleware) in ruil voor 15 MP15DCs. De SD90MACs worden momenteel omgebouwd naar SD70ACUs. De SD80MACs zullen uiteindelijk een soortgelijk programma van herbouwen ondergaan en hun 20-710G3B motoren blijven behouden. Norfolk Southern heeft een uitgebreid programma om hun locomotieven te voorzien van nieuwe cabines ze hebben een eigen ontworpen "Admiral Cab," die zij gebruiken bij hun standaard cabine herbouw. Norfolk Southern herbouwden GP38-2s, SD40-2s, ECO-eenheden en nog veel meer met de "Admiral Cab".
In 2015 begon de Norfolk Southern met een programma om verouderde onbetrouwbare GE Dash 8-40Cs om te bouwen naar Dash 8.5-40CW eenheden, de Norfolk Southern noemt ze D8.5-40CW. Bij de omgebouwde eenheden die werden opgewaardeerd waren opgenomen nieuwe cabines, herbouwen en modificeren van de motor, elektrische upgrades en meer. In 2016 achtte men dat het programma zou mislukken en werden ET44AC eenheden besteld ter vervanging van de niet ombouwbare 8-40Cs.
In 2016 kocht de Norfolk Southern 46 GE ET44AC locomotieven, ook bekend als Tier 4 locomotieven en kregen de wegnummers 3600-3646. Dit waren de eerste Tier 4 locomotieven die gekocht en niet meteen opgeslagen werden door de Norfolk Southern. Ze werden gekocht als vervanging voor de Dash 8-40C eenheden, waarvan vele buiten dienst en/of gesloopt werden. De Norfolk Southern heeft een bestelling van nog 34 meer eenheden, waarvan de levering gedurende 2017 zou volgen. De eerste bestelling van de nieuwe locomotieven was de eerste bestelling van de Norfolk Southern sinds eind 2014, toen EPA Tier 4 eisen werden genomen.
In 2016, begon de Norfolk Southern met een ombouw programma van de Dash 9-40C eenheden. Deze ombouw bestond uit de revisie van de motor, emissies upgrades, nieuwe cabine (met GE reis Optimizer, PTC en NS Cab signalen / Locomotief snelheidsbegrenzer), nieuwe elektronica, DPU en ECP vermogens, groter gewicht en een elektrische parkeerrem. De Norfolk Southern plande om al hun Dash 9-40Cs en een aantal Dash 9-40CWs om te bouwen. De nieuwe locomotieven worden geclassificeerd als GE AC44C6M.
Erfgoed vloot
In de eerste helft van 2012, schilderde de Norfolk Southern 10 EMD SD70ACes en 10 GE ES44ACs als speciale erfgoed eenheden, elk droeg de verf kleurstelling en merktekens van de verschillende spoorwegen van de voorganger van de Norfolk Southern en Conrail. Gedurende 1 tot 3 juli 2012 kwamen alle 20 eenheden samen bij de North Carolina Transportation Museum in Spencer (North Carolina) als het hoogtepunt van het 30-jarig jubileum van de Norfolk Southern. De locomotieven reisden sindsdien op diverse Class 1 spoorwegen in de Verenigde Staten in een poel als vermogen eenheden en hadden veel belangstelling van railfans. Het erfgoed-eenheden bevatten:
|
|
Stoom excursie programma 's
Na de fusie 1982 behield Norfolk Southern President Robert Claytor het Southern Railway stoom excursie programma welke begonnen was in de jaren ‘60 door zijn broer, SOU Presidnet W. Graham Claytor. De Norfolk Southern gebruikte aanvankelijk de voormalige Chesapeake, Ohio 2716, die was aangepast en ingericht als een zuidelijke locomotief voor het stoom programma, maar de locomotief kreeg mechanische problemen met haar vuurkast na minder dan een jaar als excursie dienst en werd vervangen door nikkel plaat 765. De fusie met de Norfolk & Western Railway zorgde ervoor dat het stoom programma werd uitgebreid door het verwerven en revisie van de Norfolk & Western 611 in 1982 en de Norfolk & Western 1218 in 1987. Deze twee locomotieven en de 765 voegden bij de stoom programma veteranen – Southern Railway 4501, Savannah en Atlanta Railway 750, nikkel plaat 587 Louisville en Nashville 152, Atlanta en West Point 290, Tennessee Valley Railroad 610 en Frisco 1522 – voor een uitgebreide reeks van excursies in de eind jaren ‘80 en de begin jaren ‘90. Het Norfolk Southern management werd eind 1994 gedwongen om het programma te beëindigen als gevolg van strengere veiligheid regels van de gemeente, stijgende kosten van de verzekering, de hoge kosten van onderhouden van de stoomlocomotieven en de afnemende beschikbaarheid van het netwerk van het spoor als gevolg van een toename van goederenverkeer wordt. Op 3 December 1994 werd de 611 als laatste stoom locomotief ingezet op het Norfolk Southern spoor traject, voor het uitvoeren van haar laatste stoom aangedreven excursie heen-en terugreis tussen Birmingham, Alabama en Chattanooga, Tennessee. Daarna werd de 611 met een drie daagse veerboot reis van Birmingham naar Roanoke, Virginia. Er werd tijdens de nacht op 5 December gestopt in Atlanta, Georgia en op de volgende dag op 6 December s ’nachts ‘te Salisbury, NC. Ten slotte vertrok de 611 uit Salisbury en zette haar laatste reis voort. Toen de locomotief terug kwam in Roanoke blies de 61 haar fluit een laatste keer en werd haar vuur gedoofd. In juni 2010 kondigde de Norfolk Southern aan dat zij stoom excursies zou gaan rijden met Southern Railway 4501, Southern Railway 630 en de Amerikaanse leger locomotief 610 met hun nieuwe 21e eeuw programma.
Het programma begon in 2011 met excursies in het zuiden uitgevoerd door 630 en in het noorden door 765. Op 22 februari 2013, vormde het Virginia Museum of Transportation (de eigenaar van de 611) een campagne onder de naam "Fire Up 611!" voor het verrichten van een haalbaarheidsstudie met als doel de 611 terug in actieve dienst te brengen en haar deel te laten nemen aan het programma. In 2014 werd de locomotief verwijderd van haar statische standplaats uit het Virginia Museum of Transportation en aan de North Carolina Transportation Museum gegeven om herzien te worden. Datzelfde jaar, voltooid Virginia Museum of Transportation hun herstel aan de Southern Railway 4501 om lid te worden van het 21ste eeuw stoom programma voor het seizoen 2015 voor het trekken van excursies treinen in Tennessee, Virginia en Georgië. Het herstel van 611 werd voltooid in mei 2015 en gevierd met een run naar Roanoke, Virginia, waar het oorspronkelijk werd gebouwd. De 611 trok diverse excursies in Virginia en werd ingezet in speciale evenementen van de North Carolina Transportation Museum. In December 2015 stopte de Norfolk Southern met hun programma, echter de 611 bleef diverse excursies uitvoeren, gehost door het Virginia Museum of Transportation en de North Carolina Transportation Museum in plaats van Norfolk Southern over het systeem van de Norfolk Southern in Virginia en North Carolina.
Wagons
| Type | Eigenaar | Geleased | Totaal | Totaal Capaciteit (Tonnen) |
|---|---|---|---|---|
| Gondel | 33820 | 3839 | 37659 | 4098830 |
| Hopper | 15234 | 521 | 15755 | 1737636 |
| Boxcar | 12356 | 1470 | 13826 | 1151821 |
| Overdekte hopper | 10558 | 158 | 10716 | 1182466 |
| Plattewagon | 2506 | 1133 | 3639 | 335196 |
| Anderen | 4608 | 87 | 4695 | 225067 |
| Totaal | 79082 | 7208 | 86290 | 8731016 |
Rapportage merken
Hoewel het algemeen bekend staat als gewoon "Norfolk Southern" sinds 1982, zijn de bedrijfsstructuur en rapportering merken gecompliceerder. In 1999, toen veel van Conrail’s voormalige PRR traject werd verkocht aan de Norfolk Southern Railway, de Pennsylvania Railway Lines werd gecreëerd en de PRR rapportage merken werden gebruikt op de voormalige Conrail voortstuwingen eenheden en rollend materieel.
|
|
- Locomotieven van de Norfolk Southern Railway:
Een korte westwaarts gaande intermodale trein getrokken door een erfgoed locomotief EMD SD70ACe in de kleurstelling van de Reading Lines te Green Spring Rd, Abingdon, Virginia, USA op 23 maart 2018. De locomotief ziet er ondanks een paar verf beschadigingen nog prachtig uit en geeft het een mooi “karakter”.
Credit given to: Sid Vaught.
Een jeugdige treinspotter filmde deze "The Jolly Green Giant" (een Illinois Terminal erfgoed eenheid) met zijn iPad terwijl zijn vader en jongere broers toekijken. Het station werd gebouwd door de Philadelphia en Reading Railway in 1900 en is nu eigendom en onder bezit van de lokale YMCA. De laatste passagierstrein stopte hier in 1962.
Credit given to: Bob Kise.
Een GE ES44AC erfgoed locomotief in de kleurstelling van de voormalige Southern Railway met wegnummer 8099 GEs op Atlas Road, Columbia, South Carolina, USA, 16 maart 2018.
Credit given to: Christopher Rambo.
Een EMD SD70ACe Norfolk Southern in de erfgoed kleurstelling van Wabash met een lege kolen trein in het Zuiden door het centrum van Charleston industriële gedeelte op de eerste officiële dag van de lente.
Credit given to: Chase Gunnoe.
Op 10 Maart 2018 vond de jubileum viering plaats bij de North Carolina Transportation Museum, Spencer, North Carolina, USA. De museum trein een EMD GP38-2 met wegnummer NS 5642 staat te wachten op haar volgende rit.
Credit given to: Sid Vaught.
De Norfolk Southern 6210 and 892 staan te wachten om een trein samen te stellen in het noorden van Brosnan Yard. NS 6210, de Class-Unit SD33ECO, is een omgebouwde NW SD40 1613 en de 892 is een reconstructie van de Slug van de RPU6D met van een voormalige MoPac SD40-2. De SD33ECO is een serie van (tot dusver) 9 locomotieven ontworpen voor lokaal en in rangeer werkzaamheden en om te voldoen aan de EPA Tier 3 emissies voor dat soort diesel locomotieven.
Credit given to: Joseph S. Randall.
Een DLW erfgoed eenheid staat te wachten op Park Forest met de westwaarts gaande CN L521.
Credit given to: Robby Gragg.
De ombouw van NS EMD SD9043MAC locomotieven in volle gang bij de Juniata wekplaatsen, Altoona, Pennsylvania, USA in September 2017.
Credit given to: Matt Donnelly.
Externe links
- Officieele Norfolk Southern company website,
- Norfolk Southern system map
- Norfolk Southern Nieuws
- Norfolk Southern Foto Archief
- Norfolk Southern Locomotieven
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|}
