Alaska Railroad
| Land | Verenigde Staten |
| Reporting mark | ARR |
| Locaties | Alaska |
| Opgericht | 1914 |
| Status | Operationeel |
| Eigenaar | Staat Van Alaska |
| Spoorbreedte | Standaard spoor (1435 mm) daarvoor 1448 mm |
| Spoorlengte | 760 km |
| Hoofdkantoor | Anchorage, Alaska |
Inleiding
De Alaska Railroad (reporting mark ARR) is een klasse II-spoorlijn welke zich uitstrekt van Seward en Whittier, in het zuiden van de staat Alaska in de Verenigde Staten, naar Fairbanks (waarbij Anchorage gepasseerd wordt) en verder naar Eielson Air Force Base en Fort Wainwright in het binnenland van de staat Alaska. Uniek (voor de VS) vervoerd het zowel goederen als passagiers over zijn systeem, met inbegrip van Nationaal Park Denali. De spoorweg heeft een hoofdlijn van meer dan 760 km lang en is ruim 800 km met inbegrip van de aftaklijnen en zij vertakkingen. Het is momenteel eigendom van de staat Alaska. De spoorweg is verbonden met de 48 aaneengesloten staten via drie spoorweg bokschepen die tussen de havens van Whittier (Alaska) en Harbor Island in Seattle (door de Alaska Railroad gerunde Alaska spoor Marine, van Whittier naar Seattle, en de CN Rail-eigendom Aqua train, welke voeren van Whittier naar Prins Rupert, Brits-Columbia) maar die op dit moment geen directe land gebaseerde verbinding heeft met elke andere lijnen van spoorwegen in het Noord-Amerikaanse netwerk. In 2016 leed het bedrijf een netto verlies van €3642215 op een omzet van €143825174 met €932000000 aan totale bezittingen.
Historie
In 1903 begon een bedrijf genaamd de Alaska Central Railroad een spoorlijn te bouwen richting het noorden vanaf Seward, in de buurt van de zuidpunt van het Kenai schiereiland in Alaska. Het bedrijf bouwde in de periode tot 1909 82 km aan spoorlijn en ging in surseance. Deze route vervoerde passagiers-, goederen- en post naar de bovenarm van de Turnagain baai. Van daaruit werden de goederen per boot bij hoog tij en door een honden team of pakket trein meegenomen naar Eklutna en de Matanuska-Susitna vallei. In 1909, kocht een ander bedrijf de Alaska Northern Railroad Company de spoorlijn en werd deze met 34 km uitgebreid richting het noorden. Vanaf het nieuwe eindpunt werden goederen met kleine boten dreef over de Turnagain baai getransporteerd . In 1914 ging de Alaska Northern Railroad in surseance. Rond deze tijd was de regering van de Verenigde Staten van plan om een spoorweg route van Seward naar het centrum van de stad Fairbanks. De President, William Howard Taft, machtigde een Commissie om een route in 1912. De lijn zou meer dan 760 km lang worden en bood een voor alle weersomstanden een route naar het binnenland. In 1914, kocht de regering de Alaska Northern Railroad en verhuisde het hoofdkantoor naar "Ship Creek," het latere Anchorage genoemd. De regering begon de spoorlijn richting het noorden uit te breiden.
In 1917 ging de Tanana Valley Railroad in Fairbanks failliet. Het bezat een kleine 72 km smalspoor lijn (914 mm) die de steden van Fairbanks en de Gemeenschappen van de mijnbouw in het gebied, alsmede boot onderhouds dokken op de Tanana-rivier in de buurt van Fairbanks.
De regering kocht de Tanana Valley Railroad, voornamelijk voor haar aanlandingsfaciliteiten. Het gedeelte tussen Fairbanks en Happy is vanaf Seward naar Fairbanks omgebouwd naar dubbele spoor om de lijn te voltooien tot normaalspoor (1.435 mm). De regering breide het zuidelijke gedeelte van de lijn tot Nenana uit en bouwde later de extensie om naar normaalspoor. De Alaska Railroad bleef de resterende TVRR smalspoor lijn gebruiken als de Chatanika Branch tot de ontmanteling ervan in 1930.
In 1923 bouwden ze de 213 m lange Mears Memorial brug over de rivier Tanana bij Nenana. Dit was de laatste schakel in de Alaska Railroad en op het moment, was het de tweede langste single-span stalen spoorwegbrug in het land. De U. S. Voorzitter Warren G. Harding sloeg de gouden spike aan de noordzijde van de brug toen de spoorweg werd voltooid op 15 juli 1923. De spoorlijn was onderdeel van het Amerikaanse ministerie van binnenlandse zaken.
De eerste diesellocomotief van de Alaska Railroad kwam in dienst in 1944 en de laatste stoomlocomotief werd uit dienst genomen in 1966.
De spoorweg werd flink getroffen door de goede vrijdag aardbeving die zuidelijk Alaska in 1964 onderging. De werf en het spoor rond Seward wankelde en het spoor langs de Turnagain Arm werd beschadigd door vloedwater en aardverschuivingen. Het duurde enkele maanden om het te herstellen voor een algeheel gebruik van de lijn.
Voorgenomen uitbreiding in Alaska
Northern Rail uitbreiding tot Delta Junction
Vanaf April 2010, is er een uitbreiding van de spoorlijn van Fairbanks naar Delta Junction gepland, welke in 2009 al werd voorgesteld. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de uitbreiding in 2010 klaar had moeten zijn, echter de bouw van een grote brug over de rivier Tanana was nauwelijks begonnen, terwijl de bouw van het spoor nog niet was begonnen. Een voorgestelde Alaska staats begroting in de 2011 van € 34 miljoen zou zorgen voor de financiering van de brug, die aanvankelijk gebuikt zou worden door autoverkeer, maar kon ook gebruikt worden door Alaska Railroad treinen toen begonnen werd met het leggen van spoor richting Delta Junction. Het Amerikaanse ministerie van defensie zou nog eens € 85 miljoen bieden in de fondsen, zodat de brug en de daaropvolgende spoorlijn het hele jaar door toegang zou bieden tot Fort Greely en het gezamenlijke Tanana opleiding Complex. Op 28 September 2011 vond een uitgebreide ceremonie plaats voor de Tanana River Bridge.
Point MacKenzie Lijn
Op 21 November 2011, keurde de Surface Transportation Board de bouw van een nieuwe 40 km spoorlijn goed tussen Port MacKenzie en de bestaande hoofdlijn in Houston (Alaska).
Anchorage Forensen spoorwegdienst
Er zijn plannen om de forensen dienstverlening spoor binnen de agglomeratie van Anchorage (Anchorage naar Mat-Su Valley via Eagle River, noord Anchorage naar zuid Anchorage) te voorzien, echter dat vereist extra aanlag van sporen die gelegd moeten worden als gevolg van een zwaar goederen transport-schema.
Een uitloper lijn werd gebouwd naar Ted Stevens International Airport in 2003, samen met een depot bij de luchthaven, maar de lijn kreeg nooit een lijndienst. Het is niet open voor het publiek, maar cruisemaatschappijen kunnen treinen huren om de passagiers van het vliegveld naar de cruiseschepen te brengen. De Alaska Railroad huurt momenteel het depot van de luchthaven, officieel vernoemd naar Bill Sheffield, aan burgers voor besloten evenementen zoals conferenties, seminars, en bedrijfsfuncties.
Voorgestelde verbinding met de 48 aaneengesloten Staten
In 2001 vormde de federale wetgeving, gesponsord door de Amerikaanse Senator Frank Murkowski (R-Alaska en later gouverneur van Alaska), een bilaterale Commissie voor het onderzoeken van de haalbaarheid van de bouw van een spoorwegverbinding tussen Canada en Alaska; Canada werd gevraagd als onderdeel van de Commissie, maar de Canadese federale regering koos er niet voor om samen te werken met de Commissie en het legden van fondsen in voor de studie. De territoriale regering van Yukon toonde wel enige interesse.
Een verslag van juni 2006 door de Commissie beviel Carmacks, Yukon,aan als een hub. Een lijn zou noordwaarts gaan naar Delta Junction, Alaska (Alaska Railroad het noordelijke eindpunt van het spoor). Een andere lijn zou van Carmacks tot Hazelton, Brits-Columbia (die wordt gebruikt door de CN) gaan en die lijn zou door Watson Lake, Yukon en Dease Lake, British Columbia, lopen langs de weg. De derde lijn zou gaan van Carmacks Haines of Skagway, Alaska (de laatste in de omgeving van Whitehorse, Yukon, die beide aan gedaan werden door 914 mm (smalspoor) White Pass & Yukon Route Railroad), hoewel vandaag de White Pass & Yukon alleen gaat tot zo ver als het noorden van Carcross, Yukon, omdat de gehele lijn in de exportregelgeving was van 1982, en de service nog niet volledig gerestaureerd is.
Na de ondergang van de noodlottige Keystone pijpleiding, was de Alaska Canada Rail Link (ACRL) op gelaaid als alternatief. In November 2015 melde de National Post dat een koppeling tussen de zuidelijke provincies en de Alaska Railroad opnieuw werd verwogen door de Canadese federale overheid, ditmaal routering naar Alberta. In dit scenario zou de route afkomstig van Delta Junction, Alaska en gebruik maken van Carmacks, Yukon als een hub, zoals vooraf was gepland. De route zou gaan via Watson Lake, Yukon voordat het Brits-Columbia bereikte en bij Fort Nelson, Brits-Columbia zou stoppen. Peace River, Alberta, zou blijven met zijn zuidelijke eindpunt in Fort McMurray. De route werd goedgekeurd door de Assembly van de First Nations. Het is onduidelijk of deze spoorverbinding ooit zou worden uitgebreid om ook passagiersdiensten uit te voeren, zoals de Alaska Railroad.
Routes en toerisme
Credit given to: Ken Kuehne.
In de zomer is de spoorweg is een belangrijke toeristische attractie. De passagiers rijtuigen zijn voorzien van grote ramen en koepels. Prive rijtuigen eigendom van de grote cruise bedrijven worden getrokken achter de eigen rijtuigen van de Alaska Railroad en in de reizen zijn verschillende cruise pakketten opgenomen.
Routes
- De Denali Star gaat van Anchorage naar Fairbanks (ongeveer 12 uur enkele reis) en terug met haltes in Talkeetna en Denali National Park, van waar verschillende vluchten en bus reizen beschikbaar zijn. De Denali Star rijd alleen tussen 15 mei en 15 September. Hoewel de reis slechts ongeveer 573 km is, duurt het reizen van Anchorage naar Fairbanks 12 uur omdat het spoor zich door de bergen en valleien kronkelt; de topsnelheid van de trein is 95 km/h maar soms bereikte het slechts een snelheid van 48 km/h.
- De Aurora Winter Trai is beschikbaar in de wintermaanden (15 September - 15 mei) op een verminderd alleen-weekend schema (Richting het Noorden op Zaterdagochtend; Richting het Zuiden op,Zondagochtend) tussen Anchorage en Fairbanks op dezelfde route als de Denali Star.
- De Coastal Classic kronkelt zijn weg ten zuiden van Anchorage langs de Turnagain baai voordat het in ’t zuiden naar het Kenai schiereiland ging om uiteindelijk Seward te bereiken. Deze 183 km reis duurt ongeveer vier en een half uur als gevolg van sommige langzame spoortraject delen, zoals het lijn die over bergen kronkelt.
- De Glacier Discovery biedt een korte 2 uur durende reis ten zuiden van Anchorage naar Whittier voor een korte stop voordat het omkeerde van de richting voor een stop bij Grandview eerdat hij s’ avonds terugkeerde naar Anchorage.
- De Hurricane Turn biedt spoorweg service aan voor de mensen die wonen tussen Talkeetna en het Hurricane gebied. Dit gebied heeft geen wegen, en de spoorweg dient als levenslijn voor bewoners die afhankelijk zijn van de service om voedsel te verkrijgen. Een van de laatste spoorlijnen van het flag-stop traject in de Verenigde Staten, passagiers kunnen aan boord van de Hurricane overal langs de route gaan door te zwaaien met een grote witte vlag of doek.
- Een uitloper die een service levert naar de Ted Stevens Anchorage International Airport en die enkel gebruikt wordt tijdens het zomerseizoen voor cruise schip service. Het werd geactiveerd tijdelijk tijdens Alaska Federation of Natives (AFN) 2006 verdrag om de transit te verzorgen voor de grote hoeveelheid deelnemers van de luchthaven naar het hotel.
Rollend Materieel
Actieve Locomotieven
- 28 EMD SD70MAC’ s (waarvan 12 uitgerust met “head end power”)
- 15 EMD GP40-2’ s
- 8 EMD GP38-2’ s
- 2 Generator Wagon’ s
53 in Totaal
Voormalig locomotieven
- Budd Rail Diesel Car (uit dienst genomen in 2009 en verkocht aan TriMet in Oregon, voor reserve onderdelen t.b.v. haar WES Forensen spoor dienst)
- EMD MP15AC (uit dienst genomen in 2009)
- EMD F40PH
- EMD F7
Andere locomotieven
In 2011 zette de Alaska Railroad opnieuw de ARR 557, de laatste stoomlocomotief die nieuw gekocht was door de spoorweg en de laatste stoomlocomotief die werden gebruikt door de spoorweg, met de intentie om deze te renoveren en in te zetten voor speciale excursie ritten tussen Anchorage en Portage.
Een USATC S160 "2-8-0 Consolidation " stoom locomotief gebouwd in 1944 door Baldwin Locomotive Works, met nummer 557 die oorspronkelijk gebouwd was voor kolen te stoken, maar in 1955 werd omgebouwd naar olie. Hij werd geëxploiteerd tot 1964, waarna het werd geacht overtollig te zijn en verkocht werd als schroot. Het werd gekocht door Monte Holm van de Moses Lake, Washington en opgesteld in zijn House of Poverty Museum.
Na de dood van Monte Holm in 2006, kochten Jim en Vic Jansen de 557 van het museum en keerde het terug naar de Alaska Railroad, op voorwaarde dat het gerestaureerd zou voor operatieve en service diensten. worden hersteld aan de operatie en service.
De locomotief werd verkocht aan het non-profit stoomlocomotief 557 restauratie bedrijf voor "Één Dollar ($1,00) en andere goede en waardevolle overwegingen". Ze investeerden vanaf januari 2015 zo’n 30 maanden en meer dan 15.000 uur aan vrijwilligers tijd in de restauratie en revisie aan de 557.
Wetenswaardigheden
- De Alaska Railroad speelde een prominente rol in de Amerikaanse thriller film de “Runaway Train van Andrei Konchalovsky uit 1985.
- De Simpson familie reist met de Alaska Railroad in The Simpsons Movie, alhoewel de kleuren en configuratie van de wagons en locomotief niet overéénkomen met de werkelijkheid. Zij gingen ook met de trein van Alaska naar Seattle, Washington wat in werkelijkheid niet mogelijk is omdat er geen spoorweg verbinding is van Alaska naar Canada en 48 zuidelijke Staten.
- De spoorweg werd ook benoemd in “Balto” een Amerikaanse animatie drama aventuren film van Simon Wells uit 1985.
- De spoorweg is kort te zien in het begin van de Amerikaanse biografische dramafilm over overleven “Into the Wild” uit 2007 van Sean Penn.
- De spoorweg is het onderwerp van een 2013 reality-tv serie genaamd Railroad Alaska op Destination America.
- Afbeeldingen Alaska Railroad:
Twee GP40-2's buiten de ARR Anchorage werkplaatsen nummer 3006 is nog één van de 3 over gebleven Zwart met goud kleurige GP40’s die over is bij de spoorweg.
Credit given to: Steven Mckay.
Een glimmende Alaska GP40-2 met nummer 3011 staat te wachten op het Talkeetna depot op een mooie zonnige dag in Alaska.
Credit given to: Gianluca Rasi.
De Glacier Discovery staat te wachten op het ARR depot bij Anchorage, om te vertrekken richting het zuiden naar Whittier.
Credit given to: Mike Mautner.
Een Hurricane Turn staat klaar om te vertrekken.
Credit given to: Mike Mautner.
De zuidwaarts gaande Denali Express heeft haar passagiers gebracht naar het Cruiseschip en rangeert in Whittier Creek naar het Whittier rangeerterrein om retour te gaan naar Anchorage. Maar eerst moet hij wachten voor de aankomst en vertrek van de Glacier Discovery en de McKinley Explorer. Op de achtergrond ligt het Princess Eiland en rechts het hotel en de Inn van Whittier.
Credit given to: Frank Keller.
Op een mooie late zomer middag rijd de Seward based Grandview Cruise Train van de ARR naar het zuiden over de Snow River ongeveer 24 km van zijn bestemming aan het einde van de ARR hoofdlijn in Seward. De trein vervoert passagiers van Anchorage over een afstand van 183 km naar het punt van oorsprong van de spoorweg waar het zal samen komen in het dock waar om de Norwegian Cruise Lines schepen aanmeren zodat de gasten aan hun zeegaande avontuur kunnen beginnen.
Credit given to: Dave Blaze.
De Alaska Railroad 4015 "The Spirit of North Pole" een EMD SD70MAC in de werkplaats bij Anchorage, voor nieuwe schoenen.
Credit given to: Aaron Pedersen.
Een EMD SD70MAC één van Alaska Railroads 12 HEP uitgevoerde leunend in een scherpe bocht net ten zuiden van Girdwood met een cruise trein vanuit Whittier.
Credit given to: Austin S....
Externe links
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten |
