Bouwserie NS DE4 / SBB RAm
| Bouwserie NS DE4 / SBB RAm | |
|---|---|
| Spoorwegmij's: |
NS: |
| Opschriften: |
NS/SBB: TEE |
| Bedrijfsnummers |
NS: DE 1001 t/m 1003 |
| Fabrikanten: |
Werkspoor:(Motorwagen) |
| Aantal gebouwd: | 5 st. |
| Bouwjaren: | 1957 |
| Asindeling: | (A1A)(A1A)+2'2'+2'2'+2'2' |
| Lengte over de buffers: | 98,6 mtr. |
| Samenstelling: | 4-wagenstel |
| Spoorwijdte: | 1435 mm. |
| Dienstgewicht: | 228,8 ton |
| Motor(en): | 2×RUHB 1616 |
| Aandrijving: | diesel/elektrisch |
| Vermogen: | 1.350kW |
| Max.snelheid: | 140 km/h |
| Remsysteem: | "Knorr" remmen |
| Uit dienst: | 1974 |
Treinstel Bouwserie NS DE4 / SBB RAm
De drie NS-treinstellen en twee SBB-treinstellen met de nummers DE 1001-1003 en RAm 501-502 zijn door deze twee maatschappijen gezamenlijk ontwikkeld en in 1957 gebouwd voor de TEE-dienst tussen Nederland en Zwitserland. Na buitendienststelling werden de treinstellen in 1977 verkocht naar Canada waar zij nog dienst deden bij de Ontario Northland Railway (ONR).
Ontwikkeling en Bedrijf
Deze bouwserie is een gemeenschappelijke ontwikkeling van de spoorwegmaatschappijen in Nederland (NS) en Zwitserland (SBB). Ook dit TEE-treinstel wordt door zijn markante design en zijn rijke geschiedenis een legende. Vijf treinstellen werden ingezet op de trajecten Zürich-Amsterdam, Amsterdam-Parijs en Parijs-Brussel, later Zürich-Parijs en ook Zürich-München. Van 1957 tot 1974 bedient de als „Edelweiss” gereden TEE het traject Zürich-Amsterdam, die hem door vijf landen voerde. Het toenmalige record als snelste trein in de Europese dienstregeling staat met gemiddeld 113,5 km/h op naam van de RAm I op het traject Parijs-Brussel. Als vierdelig treinstel heeft de DE4/RAm slechts één locomotief nodig. Twee ieder 1000 pk sterke 16-cilinderdiesels drijven twee generatoren aan. Ze leveren de stroom voor vier elektrische motoren die de buitenste wielstellen van de beide drieassige draaistellen aandrijven. De drie rijtuigen bieden als coupérijtuig, restauratierijtuig en stuurstand aan 114 passagiers een aantrekkelijk reiscomfort. Onder meer bestond dit comfort uit volledig air-conditioned rijtuigen en een restauratiegedeelte geschikt voor 32 gasten. De treinstellen werden in principe vierdelig ingezet: een coupérijtuig, het restauratierijtuig en een salonrijtuig met de 2e cabine voor de verandering van rijrichting in kopstations.
Van de Nederlands/Zwitserse TRANS-EUROP-EXPRESS zijn 5 treinstellen gebouwd waarvan 2 st. voor de SSB bedrijfsnrs.501 en 502 en 503 en voor de NS. de bedrijfsnummers DE 1001 t/m 1003. Deze laatste treinstellen reden op het traject Amsterdam – Zürich v.v. als TEE “Edelweiss”. Nadat in 1971 een trein van de SSB door ongevalschade uitgevallen was, werden in 1976/77 de 2e SBB-trein en de 3 van NS aan de Canadesche Ontario Northland verkocht en overeenkomstig Nrd-Amerikaanse voorschriften omgebouwd. Rond 1980 werden locomotieven voorzien van zwaardere motoren (fabrikant General Motors). Deze waren beter bestand tegen de hevige winters in Canada. Onder de naam “Northländer” bleven de 3 "TEE's" t/m 1992 hun diensten verrichten.
Bronnen: diversen
Bijzonderheden/Opmerkingen
De Stichting TEE Nederland 1) heeft inmiddels de vijf naar Europa teruggehaalde rijtuigen verworven en op 25/26 juni 2006 naar Zwolle overgebracht. Het ligt in de bedoeling hen, na restauratie en herbouw van de ontbrekende motorwagen, in de toekomst weer in te zetten. Kort voor het 50-jarig jubileum van de Trans Europe Express (2 juni 1957 - 2 juni 2007) werd de kop van een van de stuurstandrijtuigen in de oude rode TEE-kleur teruggeschilderd.
Bron: Wikipedia
Literatuur
- bijv. boekwerken enz.
Externe Verwijzingen
Grootspoor Afbeeldingen
- Foto Galerij
beschrijving beschrijving beschrijving beschrijving
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|
Modellen
|
