Bouwserie Ae 3/5
| Ae 3/5 | |
|---|---|
| Spoorwegmij's | SBB |
| Bedrijfsnummers | 10201 – 10226 |
| Fabrikanten | SLM Wintherthur, SAAS |
| Aantal gebouwd | 26 stuks |
| Bouwjaren | 1922–1925 |
| Asvorm | 1'Co1' |
| Lengte over de buffers | 12320 mm |
| Max.snelheid | 90 km/h |
| Vermogen | 972 kW |
| Aanvangskracht | - kN |
| Dienstgewicht | 81 t |
| Stroomsysteem | ~ 15.000 volt 16 2/3 Hz |
| Remmen | Automatische, Westinghouse |
| Uit dienst | 1979–1983 |
Bouwserie Ae 3/5
De locomotieven van de bouwserie Ae 3/5 zijn eenvoudige electrische locomotieven van de Schweizerische Bundesbahnen (SBB) welke werden ingezet als sneltreinlocomotief. De locomotief was zeer kort en liep daarom niet goed bij het nemen van korte bochten. De bouwserie Ae 3/5 deed voornamelijk dienst als sneltreinlomotief in de regio Genève van de begin jaren 20 tot begin jaren 80. Enkele locomotieven werden herbouwd aan het eind van de jaren 60 om ingezet te kunnen worden voor het vervoer van autotreinen door de Gotthard en de Simplon Tunnel.
Ontwikkeling en bedrijf
In 1920 was de elektrificatie van diverse trajecten van de Zwitserse spoorwegen in volle gang en was de SBB op zoek naar een locomotief welke kon worden ingezet op de vlakke trajecten. Er werden door de spoorwegfabrikanten 3 ontwerpen ingediend van electrische locomotieven: De Bouwserie Ae 3/6 I van fabrikant BBC; de Bouwserie Ae 3/6 II van fabrikant MFO; de bouwserie Ae 3/5 van fabrikant SAAS uit Genève. De SBB gaf SAAS opdracht om de Ae 3/5 te bouwen welke in de periode 1922-1925 in vier deelseries werd gebouwd. Bij aflevering, hadden de locomotieven een bruine kleur. Later werden de locomotieven in het SBB-groen geschilderd.
Het mechanische deel van de bouwserie Ae 3/5 werd gebouwd door SLM en was afgeleid van de Bouwserie Be 4/7. De drie aandrijfassen zijn in het buitenframe gemonteerd. Elke as wordt aangedreven door 2 twin-speed motoren waarbij het vermogen via een Westinghouse-veer wordt overgebracht op de aandrijving. De rijeigenschappen van deze aandrijving zorgden ervoor dat deze moeizaam door bochten reed, ondanks een aantal aanpassingen die aan de aandrijving werden doorgevoerd.
Het elektrische deel werd gebouwd door SAAS. De locomotieven werden afgeleverd met 2 schaar-pantograven. De transformator bevindt zich in het middelste deel van de locomotief. De spanning van de motoren wordt via een electro-pneumatische schakelaar gestuurd, waardoor een lichte constructie van de loc mogelijk werd. De bouwserie Ae 3/5 was uitgerust met een meertreinenbesturingssysteem met electrische rem.
De maximumsnelheid werd tegen het eind van de tweede wereldoorlog, teruggebracht naar 75 km/h. Vanaf 1957 werden de remmen omgebouwd. De locomotieven van de 2e deelserie (10218 t/m 10226) werden tussen 1963 en 1966 omgebouwd zodat ze ingezet konden worden als loc voor het vervoer van autotreinen door de Gotthard en Simplon tunnel.
De Ae 3/5 werd voornamelijk ingezet voor lichte personentreinen en sneltreinen in het kanton Wallis. Vanaf eind jaren 60 werden de eerste locomotieven ter zijde gesteld vanwege slijtage of grote schade. De laatste machines werden gesloopt in 1983.
Waar zijn deze locomotieven nog te zien?
Er is maar 1 locomotief bewaard gebleven. Het betreft loc 10217, welke als historisch erfgoed bij de SBB-historic in Olten is gestationeert. Hiervan brandde kort nadat de overige locomotieven van de bouwserie Ae 3/5 waren gesloopt, de transformator door vanwege een kortsluiting. De transformator is met veel moeite gerepareerd en sind 1990 is de loc weer bedrijfsvaardig.
Bijzonderheden/Opmerkingen
Externe Verwijzingen
Diverse E-locs Bouwserie Ae 3/5
- Diverse Grootspoor afbeeldingen E-loc Ae 3/5
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|
Modellen
- Er zijn nog geen modellen van de bouwserie Ae 3/5 uitgebracht.
