Bouwserie ET 27
| ET 27 DB bouwserie 427 | |
|---|---|
| Spoorwegmij's | DB |
| Bedrijfsnummers | ET 27 001 a/b - ET 27 005 a/b EM 27 001 - EM 27 005 427 101 - 427 105 |
| Fabrikanten | MAN/Wegmann & Co AEG,BBC |
| Aantal gebouwd | 5 stuks |
| Bouwjaren | 1964 |
| Uitdienst | 1984-1986 |
| Asvorm | Bo'Bo'+2'2'+Bo'Bo' |
| Lengte over de buffers | 73.850 mm |
| Dienstgewicht | 135 t |
| Max.snelheid | 120 km/h |
| Vermogen | 1200 kW |
| Aanvangskracht | ? kN |
| Stroomsysteem | ~ 15.000 volt / 16,7 Hz |
| Remmen | Elektrische weerstandsrem |
Bouwserie ET 27
De treinstellen van de bouwserie ET 27 (vanaf 1968 ingedeeld als bouwserie 427) zijn 3-delige treinstellen van de Deutsche Bundesbahn welke zijn ontworpen voor lokaal hogesnelheidsverkeer in grootstedelijke gebieden. Ze bestonden uit twee aangedreven wagens en een niet-aangedreven tussenwagen. De treinen hadden 1e en 2e klas zitplaatsen en hadden een bagageruimte.
Ontwikkeling en bedrijf
De Deutsche Bundesbahn nam in 1963 vijf van deze treinstellen in gebruik. Ze hadden elk 185 zitplaatsen, waarvan 24 eerste klas en 161 tweede klas zitplaatsen. Er was tevens plek voor maximaal 265 sta plaatsen per treinstel. De 3-delige treinstellen konden zich in het dagelijks leven niet bewijzen vanwege de zwakke transformator en het lage motorvermogen, dat te wijten was aan de lage voertuigvloer van 800 millimeter. Op dat moment waren platformhoogtes van 38 centimeter gebruikelijk voor de Duitse Spoorwegen. Slechts enkele platforms waren 55 of 76 centimeter hoog. De bediening van de deuren was ouderwets en verre van gemakkelijk. Daar waar de bediening van de moderne S-Bahn / U-Bahn-deuren met een druk op de knop konden worden geopend, konden de deuren van de ET 27 alleen door passagiers worden geopend met behulp van medepassagiers of treinpersoneel.
De bouwserie ET 27 kan worden beschouwd als een vroeg prototype van de bouwserie 420 S-Bahn, wat blijkt uit de indeling van het interieur met drie in- en uitloopkamers en enkele ontwerpdetails, zoals de gebogen voorruiten. De operationele ervaring van de bestaande S-Bahn-netwerken (Hamburg en Berlijn) leidde tot de ontwikkeling van de nieuwe S-Bahn-treinen van de bouwserie 420 met een thyristorbesturing en voor platformhoogten van 76 en 95 centimeter.
De ET 27 werd alleen in het grotere Stuttgart-gebied gebruikt, op de routes naar Böblingen en Ulm / Neu-Ulm. In de jaren tachtig stond het traject Plochingen - Göppingen - Geislingen centraal. De treinstellen waren gestationeerd in Esslingen en later in Tübingen.
In 1968 werden de ET 27 treinstellen in het nieuwe nummerschema van de DB ingedeeld als bouwserie 427 en 827 (tussenrijtuig) en kregen ze nieuwe bedrijfsnummers toegekend. Tijdens de laatste hoofdinspectie bij de reparatiewerkplaats Cannstatt werd het schilderwerk veranderd van paars in oceaanblauw-beige.
Op 31 december 1984 waren nog vier treinstellen in het bestand in het depot van Tübingen (427 101, 102, 104 en 105). In 1985 werden deze ter zijde gesteld. Daarna werden ze een tijdje geparkeerd in het depot van Tübingen voordat drie van hen werden gesloopt.
Waar zijn deze locomotieven nog te zien?
- De eenheid 427 105 is gekocht door een spoorwegdealer die deze wilde verkopen aan de BLS Lötschbergbahn. Vanwege de slechte staat, inclusief de lekkende voorruiten, vond de verkoop niet plaats. Het voertuig werd in Zwitserland ontdekt door spoorwegliefhebbers. De meervoudige eenheid is momenteel niet openbaar opgesteld in Stuttgart, maar operationele renovatie is niet te verwachten.
Bronnen: wikipedia : DB Baureihe ET_27[1]
Verwijzingen
Intern
Extern
Diverse Treinstellen ET 27
- Diverse Grootspoor afbeeldingen Treinstellen ET 27 / BR 427
'’BR 427 
'’BR 427
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|
Modellen
- Nog geen modellen bekend
