Bouwserie ET 89
| DR-Bouwserie ET 89 | |
|---|---|
| Spoorwegmij's | DR |
| Bedrijfsnummers | 511 - 521 eIT 1011 - eIT 1021 ET 89-01 - ET 89-11 |
| Fabrikanten | Linke-Hoffman-Werke WUMAG SSW |
| Aantal gebouwd | 11 stuks |
| Bouwjaren | 1926 |
| Uitdienst | 1945 / 1959 |
| Asvorm | (1A)(A1) |
| Lengte over de buffers | 21.900 mm |
| Dienstgewicht | 70 t |
| Max.snelheid | 65 km/h |
| Vermogen | 468 kW |
| Aanvangskracht | 78 kN |
| Stroomsysteem | ~ 15.000 volt / 16,7 Hz |
| Remmen | Kuntze-Knorr |
Bouwserie ET 89
De treinstellen van de bouwserie ET 89 waren elektrische treinstellen van de Deutsche Reichsbahn (DR) en werden speciaal ontwikkeld en aangeschaft voor gebruik op de Neder-Silezische route van Hirschberg naar Polaun.
Ontwikkeling en bedrijf
Na de elektrificatie van het traject Hirschberg - Polaun in het Reuzengebergte in 1923, werd de l E 905-serie aanvankelijk gebruikt voor het personenvervoer. Omdat de treinen in het gedeelte Josephinenhütte - Polaun maar heel weinig werden gebruikt, moesten treinwagons worden gebruikt voor een meer kosteneffectieve werking. Een treinstel bleek goedkoper dan een locomotief met rijtuig, waardoor men besloot om treinstellen voor dit traject aan te schaffen. Vanaf 1926 werden in totaal elf treinstellen geleverd door Linke-Hofmann-Busch in Wroclaw en Waggon- und Maschinenbau (WUMAG) in Görlitz, die hun waarde bewezen nadat de kinderziekten waren verholpen. Deze als ET 89 ingedeelde treinstellen vormden jaren lang het beeld van het traject in het Reuzengebergte. De treinstellen waren enorm populair bij zowel reizigers als treinpersoneel en kregen al snel de bijnaam “Rübezahl”.
Vanaf 1934 werden de treinstellen ook gebruikt op de toen pas geëlektrificeerde Riesengebirgsbahn naar Krummhübel. In het voorjaar van 1945 kwamen drie treinstellen naar Beieren, maar alleen de ET 89 04 werd opgeknapt en weer in gebruik genomen.
De resterende treinstellen bleven in wat nu Polen is. In 1954 was er een ET 89 in Warszawa Zachodnia en drie ET 89 in Warszawa Grochow, drie waren in 1964 in DOKP Łódź, MD Olechów, gedemonteerd. De ET 89 11, die na een ongeluk in 1943 ter zijde werd gesteld, bevond zich nog in 1954 in de voormalige RAW Lauban, later ZNTK Luban bij de PKP. Omdat de PKP er geen gebruik van kon maken, werden de faciliteiten voor elektrische bediening in 1945 ontmanteld en na 1954 gesloopt.
De ET 89 treinstellen hadden een volledig stalen constructie in een geklonken constructie. Voor het eerst werden de zijwanden en het frame van een treinwagon met elkaar verbonden om een zelfdragende carrosserie te vormen. De taps toelopende stuurwagen eindigt met de open eindplatforms en de draaistellen waren opvallend, elk met een aandrijving en een wielset met verschillende loopvlakdiameters (aandrijfwielset: 1.200 mm, wielset: 1.000 mm).
De oliegekoelde transformator produceerde 500 kVA en werd opgesteld in een speciale kamer in het midden van het passagierscompartiment. Om de spanning van de tractiemotoren te regelen, kregen de voertuigen een tientraps elektromagnetische magneetschakelaar. In beide draaistellen was er een AC-serie motor met een Tatz-lagerontwerp, die zijn vermogen aan de respectievelijke aangedreven as leverde. Zowel motoren als transformator werden geventileerd. De twee schaarpantografen op het dak waren van het ontwerp SBS 9. Aanvankelijk bevond de hoofdolieschakelaar zich ook op het dak, later werd deze naar binnen verplaatst en naast de transformator geplaatst.
Aanvankelijk waren de treinstellen groen geverfd en vanaf 1933 kregen ze het uniforme uiterlijk in ivoor / rood. De ET 89 04 die vanaf het centraal station van München in Beieren werd gebruikt, werd in 1950 paars geverfd. De voorste wagon-overgangen en de bedieningslijn voor meervoudige tractie werden verwijderd omdat het alleen afzonderlijk werd gebruikt, vooral tussen Allach en de AW Freimann. In 1959 werd het treinstel van de Deutsche Bundesbahn uit dienst genomen.
De treinstellen werden gebruikt op de hoofdlijn van Hirschberg naar Polaun met 40 speciaal gebouwde tweeassige bijwagens en hadden besturingskabels voor elektrische verwarming en verlichting. Twee treinstellen en acht bijwagens daartussenin vormden de normale treinformatie, maar drie treinstellen met twaalf bijwagens konden ook rijden, met de derde treinstel in het midden van de trein. In het gedeelte Josephinenhütte-Polaun reden de treinstellen meestal alleen, de rest van de treinstellen bleef in Josephinenhütte. Vanaf 1934 werden acht vierassige stuurwagens aangekocht welke werden ingedeeld als de ES 89-serie voor een nog flexibelere treinformatie.
Waar zijn deze treinstellen nog te zien?
- Er zijn geen treinstellen van de ET 89 bewaard gebleven.
Bronnen: wikipedia : DR Baureihe ET_89[1]
Verwijzingen
Intern
Extern
Diverse Treinstellen ET 89
- Diverse Grootspoor afbeeldingen Treinstellen ET 89
ET 89
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|
Modellen
- Brawa en Günther hebben H0 modellen uitgebracht (tabellen volgen)
|
