Bouwserie ET 88
| Pruisische ET 1001 - ET 1004 DR-Bouwserie ET 88 | |
|---|---|
| Spoorwegmij's | K.P.St.E. DR DB |
| Bedrijfsnummers | ET 1001 - ET 1004 vanaf 1923: 507–510 Breslau vanaf 1932: eIT 1007 - eIT 1010 vanaf 1940: ET 88-01 - ET 88-04 |
| Fabrikanten | Linke-Hoffman-Werke Breslau Siemens-Schuckert |
| Aantal gebouwd | 4 stuks |
| Bouwjaren | 1920 |
| Uitdienst | 1945 |
| Asvorm | (A1)(1A) |
| Lengte over de buffers | 17.060 mm |
| Dienstgewicht | 61,5 t |
| Max.snelheid | 65 km/h |
| Vermogen | 360 kW |
| Aanvangskracht | ? kN |
| Stroomsysteem | ~ 15.000 volt / 16,7 Hz |
| Remmen | - |
Bouwserie ET 88
De ET 1001 tot ET 1004 Breslau waren elektrische treinstellen van de Pruisische Staatsspoorwegen. De Deutsche Reichsbahn classificeerde de voertuigen als ET 507 tot 510 Breslau, vanaf 1932 als elT 1007 tot 1010 en vanaf 1940 in de bouwserie ET 88.
Ontwikkeling en bedrijf
Al in 1913 plaatsten de Pruisische Staatsspoorwegen een order voor de ontwikkeling van een treinstel die moest worden gebruikt in de stads-, ring- en voorstedelijke spoorwegen van Berlijn, die nog moesten worden geëlektrificeerd, als alternatief voor de reeds voorgestelde aandrijfframes. De achtergrond hiervan was het voortgezette gebruik van de zogenaamde Stadtbahnpaar (kortgekoppelde drie-assige Pruisische compartimentrijtuigen) in de treinsamenstellingen, die om economische redenen werd beoogd. Vanwege de Eerste Wereldoorlog konden de eerste twee voertuigen pas in 1920 worden voltooid.
In oktober 1920 werden de eerste twee treinstellen in gebruik genomen en gestationeerd in het Silezische spoorwegdepot in Nieder Salzbrunn, dat later het locomotiefstation van het depot Dittersbach werd. Van daaruit werden ze in het Waldenburg-gebied op proef gebruikt. Nadat in 1921 de voorkeur werd gegeven aan een gelijkstroomsysteem met een zijrail voor de elektrificatie van de Berlijnse stads-, ring- en voorstedelijke spoorwegen, bleven de voertuigen in Silezië samen met de twee spoorwagons die begin 1922 werden geleverd, van waaruit ze de verbinding tussen Nieder Salzbrunn en Halbstadt dienden.
In Silezië werden de vier ET 88 treinstellen bijna uitsluitend gebruikt tussen Nieder Salzbrunn en de Boheemse stad Halbstadt en vervingen daar de eerder gebruikte ET 87-treinstellen vanaf 1921. De reden hiervoor was dat de tractiemotoren van de ET 87 niet voldeden en de neiging hadden oververhit te raken. De ET 88 had echter slechts één bestuurderscabine, en aangezien het grensoverschrijdende verkeer ook sterk afnam met de oprichting van Tsjechoslowakije in 1918 en de Tsjechoslowaakse Staatsspoorwegen ČSD, bleek de inzet van de treinstellen uiterst oneconomisch. Om deze reden werd vanaf 1925 een tweede bestuurderscabine geïnstalleerd, zodat het rijtuig en het bestuurdersrijtuig in het grensstation van Friedland konden blijven.
In het begin van de jaren dertig werden zes treinstellen van de ET 87 omgebouwd in besturing en rijtuigen voor gebruik in de treinsamenstelling met de ET 88.
In het voorjaar van 1945 werden de elektrische voertuigen van de Silezische trajecten geëvacueerd naar Bohemen voordat het oorlogsfront naderde. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden drie treinstellen toegevoegd aan het bestand van de Deutsche Bundesbahn; ze werden gebruikt op het traject Regensburg - Landshut. Een voertuig ging verloren in de chaos van de oorlog.
De Deutsche Bundesbahn nam de drie resterende treinstellen welke als een splinter reeks werden gezien, al snel uit bedrijf.
Waar zijn deze treinstellen nog te zien?
- Er zijn geen treinstellen van de ET 88 bewaard gebleven.
Bronnen: wikipedia : DR Baureihe ET_88[1]
Verwijzingen
Intern
Extern
Diverse Treinstellen ET 88
- Diverse Grootspoor afbeeldingen Treinstellen ET 88
ET 88
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|
Modellen
- Nog geen modellen bekend
|
|
