Bouwserie ET 25
| ET 25 DB-bouwserie 425 DR-bouwserie 285 | |
|---|---|
| Spoorwegmij's | DR, DB |
| Bedrijfsnummers | eIT 1900 - eIT 1902 ET 11 01 - ET 11 03 |
| Fabrikanten | ET 11 01: ME, BBC ET 11 02: MAN, SSW ET 11 03: MAN, AE |
| Aantal gebouwd | 3 stuks |
| Bouwjaren | 1935 |
| Uitdienst | 1972 (DR) 1985 (DB) |
| Asvorm | Bo'Bo' |
| Lengte over de buffers | 66.270 mm |
| Dienstgewicht | 125 t |
| Max.snelheid | 120 km/h |
| Vermogen | .. kW |
| Aanvangskracht | ? kN |
| Stroomsysteem | ~ 15.000 volt / 16,7 Hz |
| Remmen | .. |
.jpg)
Bouwserie ET 25
De elektrische treinstellen van de bouwserie ET 25 werden ontworpen als hogesnelheidstrein voor lokaal vervoer. In 1968 werden ze bij de Deutsche Bundesbahn, heringedeeld als bouwserie 425 en in 1970 bij de Deutsche Reichsbahn als bouwserie 285.
Ontwikkeling en bedrijf
Vanaf 1930 begon de Deutsche Reichsbahn met het ontwikkelen van elektrische treinstellen voor het snelle stedelijke doorvoer. De ET 25 is gebouwd voor lokaal openbaar vervoer in Zuid-Duitsland, de ET 31 voor express- en sneltreindiensten. Veel van deze treinstellen raakten beschadigd in de Tweede Wereldoorlog. De Duitse spoorwegen maakten het weer rijklaar in 1950. Vanaf 1963 werden alle bestaande vooroorlogse series van de ET 25, ET 31/32, ET 55 en ET 65 volledig gereviseerd en kregen ze een nieuwe uniforme kopvorm (Cannstatt-kop) in de AW Stuttgart-Bad Cannstatt. Sommige tussenrijtuigen (ES) werden omgebouwd tot middelgrote rijtuigen (EM) en er werd een familie van extern vergelijkbare driedelige treinstellen opgericht. Deze treinstellen bestaan uit koprijtuig (ET) + niet-aangedreven tussenrijtuig (EM) + koprijtuig (ET). Vanaf 1968 werd de ET 25 aangeduid als bouwserie 425, de EM 25 tussenwagens werden aangeduid als bouwserie 825.
De laatste voertuigen waren gestationeerd in het depot van Tübingen en waren in gebruik tot de dienstregelingwijziging in september 1985.
Van het netwerk in de Sovjet-bezettingszone moest een aantal ET 25’s als herstelbetaling aan de USSR worden overgedragen. De ET 25 012 voor de Deutsche Reichsbahn is gebouwd op basis van de door oorlog beschadigde ET 25 012a en ET 25 012b en de ES 25 008. In 1970 werd het bedrijfsnummer gewijzigd en werd het treinstel heringedeeld als bouwserie 285 met de bedrijfsnummers 285 001/285 002/285 003. Als eenling werd dit treinstel echter al in 1972 ter zijde gesteld. Dit treinstel stond jarenlang op het station van Wurzen en werd gebruikt als opslagruimte voor de hoogspanningscentrale. Begin jaren negentig werden de delen gedemonteerd en gesloopt. De treinwagon gestationeerd in Dessau kreeg de bijnaam Roter Dessauer.
Na de Tweede Wereldoorlog was er nog een ET-25-eenheid in Frankrijk. De eenheid kreeg de SNCF-nummers Z 9053, ZB 9054 en T 9055 en werd tot 1956 gebruikt. De andere delen werden vervolgens buiten gebruik gesteld en gesloopt, behalve een treinwagon. De resterende rijtuig was uitgerust met een tweede bedieningscompartiment en werd tot 1972 gebruikt als de Z 6002. Dit rijtuig werd vervolgens buiten gebruik gesteld en wat later gesloopt.
Bouwserie ET 255 / ET 45
Voor de 50 Hertz-testoperatie op de Höllentalbahn liet de SWDE de ET 25 026 doorbranden bij een heropgebouwde luchtaanval om testen uit te voeren op het 20 kV / 50 Hz-netwerk van de SNCF.
De Deutsche Bundesbahn gebruikte de trein later als ET 255 01 in passagierstreinen. De trein kreeg een elektrische rem en een magnetische railrem. De topsnelheid was 90 km / u. Het vermogen was 1540 kW. De treinwagon kon een trein van 20 ton op het steile stuk trekken.
In 1962 werd deze in de reparatiewerkplaats Stuttgart-Bad Cannstatt omgezet naar een spanning van 15 kV bij 16 2/3 Hz. Nieuwe transformatoren en een nieuw interieur werden in 1960 geïnstalleerd, evenals een traploze thyristorregeling en een elektrische bedrijfsrem. De trein ontving vervolgens het bedrijfsnummer ET 45 01, dat in 1968 werd gewijzigd in bouwserie 445 001/445 401.
De ET 45 werd gebruikt op de Dreiseenbahn. Vanwege het toegenomen verkeer in het Zwarte Woud en zijn onvoldoende capaciteit, reisde hij daarom vaak op de spoorlijn Baden-Oos - Baden-Baden.
== Waar zijn deze locomotieven nog te zien? == De ET 25 120 en een andere treinstel werden verkocht aan de Oensingen-Balsthal-Bahn (OeBB). Ze hebben zich daar niet bewezen en zijn daarom ter zijde gesteld. Beide eenheden werden gekocht door spoorwegvrienden van Stuttgart. De ET 25 120 werd opgeknapt en werd door het spoorwegvervoerbedrijf (SVG), Stuttgart, voor het toerisme gebruikt. Sinds 2004 rijd deze op bepaalde zondagen als de Enztäler Freizeitexpress van Stuttgart naar Bad Wildbad. Samen met de ET 65 werken alle drie de voertuigen onder de naam 'Rote Howuler' ingezet. De ET 25 120 is sinds april 2014 niet operationeel op de Horb Railway Experience.
De ET 25 015 behoort tot de inventaris van het Transportmuseum van Neurenberg, dat een ronde voorkant heeft gekregen en wordt verzorgd door de BST-groep Haltingen. Sinds een manoeuvreerongeval op 1 mei 1999, waarbij de schijf zwaar beschadigd was, wacht het b-deel van de unit op reparatie. Om het mogelijk te maken, werd de "IG elT 1801 a / b e. V. ' opgericht. De andere eenheid uit de OeBB-inventaris fungeert als donor voor reserveonderdelen voor de BSW Group.
Bron: wikipedia : DR Baureihe ET_25[1]
Verwijzingen
Intern
Extern
Diverse Treinstellen ET 25
- Diverse Grootspoor afbeeldingen Treinstellen ET 25
ET 25 015 
425 122
Bronnen, Referenties en/of Voetnoten
|
Modellen
|
|
|
